Voor Friso overleed, zijn er een aantal werkelijk er toe doende personen overleden. Kunstenaars, musici, gewone mensen die hun leven in dienst van anderen stelden. Bij een enkeling bleef het bij een vermelding in de plaatselijke courant, een ander kreeg een necrologietje van dertig woorden en als het werkelijk een prominent was, een halve pagina. Als je 's anderendaags dan ging vragen aan de terrasbezoeker of die wist wie er nu weer dood was, kwam er een schouderophalen en de woorden, denk je dat ik alles en iedereen volg? Niet bij Friso, het ontbreekt nog net aan een driedaagse afgekondigde rouw, het ontbreekt ook aan het fatsoen om de man in zijn waarde te laten die hij zelf verwoordde als: Ik wil niet in de schijnwerpers staan. Op zich een domme uitspraak als je met een peperdure hoer trouwt. Maar dat doen er meer en die komen niet voor elke klotsende misstap in het nieuws. Hoogstens word je dan het onderwerp van sappige anekdotes en ook die zijn na een paar weken alweer vergeten.
Kennelijk vind de kwaliteitspers het sowieso belangrijk om elke hotemetoot die ooit eens een leuk hitje had, of goed kan voetballen in zijn of haar seksleven te volgen. Zo blijkt Patty Brard het met de halve Goede Tijden Slechte Tijden crew gedaan te hebben. loopt ene Patricia Paay de ene na de andere party af om 's ochtends in afgelebberde staat de verzamelde pers te woord te staan over haar nieuwste wilde nacht verovering. Het slikt, het spuit, het neukt en kletst de oren van je kop. De Sylvia's, de Doutzens, de hele meuk van vaderlandse bekendheden, ze doen niet zomaar wat, nee ze neuken tegen de palen op. Ik wacht in spanning op de eerste gast die bij de Kneveltjes en de van der Brinkjes aanschuift en die ene vraag op hen afvuurt: Heb je nog geneukt vandaag en... met wie?
En dan die politieke wonderkinderen, gedoopt in het wijvat van de neoliberalistische kerk. Ze zijn gekozen en doen hun werk. Met alle macht proberen ze uit te leggen dat bezuinigen moet, dat de tsunami aan werklozen en faillissementen alleen gestopt kan worden als het Volk weer gaat uitgeven. De afgelopen maand is de helft van Nederland weer op vakantie gegaan, ondanks de crisis! Het stikt van de mega caravans, gehangen achter het modernste wagenpark na Duitsland. Al die lui gaan hun geld uitgeven in het buitenland. Op de camping, voor de camera's van de Knevels en van der Brinken wordt er massaal gemopperd over die bezuinigingen, het inleveren, dat de kosten van levensonderhoud de pan uitrijzen. Ene Maurice de Hond peilt het ongenoegen tot in Thailand toe, de coalitie verliest zetels in de peiling, maar staat nog rotsvast met een meerderheid in de Tweede Kamer, maar ze moeten toch oprotten want de kiezer en het verzamelde zooitje internet trollen vindt dat. Wat ik vind doet niet ter zake, maar dit kabinet, de vorige en die nog komen gaan, kan in het geheel niets oplossen, dus ook de crises niet. Ja crises, want het is er niet één, maar het zijn er tientallen. We zijn met tevelen, die alles opvreten als in een sprinkhanenplaag, die zich geen moment afvragen hoe het bij henzelf is gesteld.
Afgelopen week kwam ik bij het boodschappen doen een zweterige kerel tegen met ontblote bovenarmen en een kale kop met een grijs randje haar. We stonden samen bij de vitrine waarin de kaas uitgestald lag. Ik nam er twee pakjes uit. Komijnekaas en een een stuk oude kaas. "Acht euries hoor!" blèrde de kerel. Ja en? Toen volgde een litanie over alles dat te duur was en allemaal de schuld van het kabinet of dé politiek. En... het stomme volk dat die prijzen maar bleef betalen. Ik voelde me nog net niet aangesproken, maar sloeg het wel op in m'n achterhoofd. Snuivend beende het heerschap weg. Even later zag ik hem drie kratten bier inladen, vijf zakken chips en limonade. Die heeft een feestje straks, dacht ik nog. Maar uit het niets kwam zijn vrouw aanlopen met een doos kersen. "Zet terug wijf! Veels te duur!"
"Nee dat is gezond... drie kratten bier leegzuipen en je volstouwen met chips!" kreeg de kerel als antwoord. Geen feestje dus. "72 euries hoor!" Schetterde ik in het voorbijgaan. "En dat klootjesvolk blijft zich maar klem zuipen!" Daarna maakte ik me maar snel uit de voeten want had geen zin om een bejaarde de valse tanden uit z'n smoel te moeten slaan. Het bleef overigens verdacht stil achter me. Toen ik weer buiten stond, zag ik de kerel in een bejaarde Hyundai voorbijrijden. In het voorbijgaan spuwde het heerschap naar me. Dat was het antwoord dus. Je eigen gal opboeren en op straat pletteren. Loze gebaren, loze kreten en met de herseninhoud van een leeggegeten eikel.
Op die zeldzame avonden dat ik de televisie aanzet en een programma probeer te vinden dat me interesseert, zie ik het ene vlooiencircus na het andere voorbijkomen. Het al genoemde Knevel & van den Brink spant de kroon, maar vlak Nieuwsuur niet uit. Al eeuwen probeert de politiek de publieke omroep naar het BBC model om te vormen. Cultuur op nummer 1, cultuur op nummer 2, daarna wat ranzig gezeik met panels die iets moeten raden, snooker en de doldwaze avonturen van onbestemde völkerische types onder de noemer realitysoap om het gepeupel zoet te houden. Als er al drama te zien is, gaat het om de neukerige types die ooit in een ranzig en ver verleden de elite uitmaakte van een doorgedraaid volk. De Tudors, de Borgia's... ach na twee minuten heb ik het ook wel gezien. Neuken moet je doen, het liefst op een stoot als Doutzen Kroes, maar de buurvrouw is ook lekker. Het zo bejubelde Discovery Channel en de evenzo omhoog gegooide brakke meuk van National Geographic zend alleen maar herhalingen uit en neukt je compleet plat met ellenlange reclamespots om de vijf minuten, dus dat gaat 'm ook niet worden.
Nou kan ik natuurlijk ook PVV'ers en VVD'ers plat gaan zitten neuken, maar dat komt wel weer eens in een andere blog aan de orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten