Drama

Er is ooit berekend dat 2% van de wereldbevolking hoogbegaafd is. Hoogbegaafd in de definitie van IQ 130 en meer. Dat zouden er om en de nabij 12 miljoen mensen zijn. Verdelen we die gelijkmatig over de gebieden met de meeste inwoners dan zou voor Nederland met zijn kleine bevolking een dikke 20.000 mensen overblijven die een IQ hebben van meer dan 130. Toch lijkt het alsof in Nederland op de domme allochtoon na, zonder uitzondering iedereen hoogbegaafd is en zelfs scores vertonen op de IQ schaal van 150 en meer. Iemand mat zelfs een heftige score van 190! Op Facebook weliswaar... maar toch!

Op de dag dat iedereen oorringetjes ging dragen, deed ik de mijne af. Toen het in werd om petjes te dragen, gooide ik de mijne op een hoop in de kast. Je kan aan de gang blijven natuurlijk, dus schoor ik m'n kop pas kaal toen ik er echt geen haar meer op had zitten. Nu scheert iedereen zijn kop kaal, laat een sik staan en draagt designbrillen om slim te lijken. Jan en Alleman kan schilderen en heeft er een mening over. Honderdduizenden schrijven een boek en maken reclame alsof ze de nieuwe WF Hermans zijn. Één boek is niet genoeg, hele boekenplanken worden er vol geschreven. Op Twitter zwerft een selfmade schrijfster die nu ook schilderijen maakt en daarvoor zelfs een podium krijgt in een glossy magazine opgezet door een zich vervelende huisvrouw wier man voor de centen zorgt. Nederland verwordt tot een grote incestueuze kliek van elkaar naaiende en bejubelende hoogbegaafden die over alles en iedereen een mening hebben op de door henzelf eloquente gebrachte manier van een net niet gearriveerde professor aan de Academie van Nutteloze Kennis. Dus ik ben ook maar gestopt om mezelf ontzettend slim te vinden!

Ondanks die superieure nationale intelligentie quoefficiënt... Toch loopt zo'n anderhalf miljoen aan hoogbegaafd publiek achter gasten als Wilders aan, trekt zich niets aan van feiten en laat hun gevoel spreken. Dansen 16 miljoen Nederlanders als Oranjegekkies op het Koningslied of laten in stadions van zich horen in koren vol ontzetting en abjecte waanzin. Natuurlijk moet een slimmerik zich af en toe eens ontspannen. De TV maakt het nog gekker: iedere avond ontvangen de hoogbegaafde Pauw en Witteman het puikje van de nationale intelligentsia. Ze stoppen er nu mee, want heel Nederland is al op de buis geweest en de laatste hoogbegaafden die Nederland nog niet gezien heeft, waren al gevlucht naar krochten als Ouagadougou... 

Maar niet getreurd... Umberto en zijn vieze gasten trekken nog steeds de lades open voor nog meer supersuper hoogbegaafden. Het zijn ook de mensen die alles super vinden maar de euro een vies smaakje vinden hebben. Nederland vindt zich hoogopgeleid en super hoogbegaafd, maar maakt op het internationale podium geen pepernoot klaar. Hoe zou dat toch komen? Misschien is hoogbegaafd toch iets te hoog gegrepen? 16 miljoen hoogbegaafden (de allochtonen rekenen we uiteraard niet mee); kunstenaars; boekenschrijvers; voetballers; politici; medici; psychiaters; coaches; beleidsdeskundigen; ADHD'ers en dyslectici; wetenschappers en klimaatdeskundigen; weg en waterbouwkundigen... wie schept er nog putjes, haalt het vuilnis op, ontstopt de riolen, maakt schoon of repareert dijkwanden?????? 

Jazeker mevrouw, het is een drama! Er zijn professoren die in een geel hesje vuilnisbakken in een vrachtwagen plempen, hooggeleerden die in datzelfde gele hesje langs de snelweg automobilisten scannen en met een lasergun de zakken van diezelfde autobestuurders leegschudden. Er zijn hooggekwalificeerde Neerlandici die trappenhuizen schoonhouden, kantoren boenen, een bus besturen, iets doen met bakstenen, wat timmeren aan geluidswallen en een heel scala aan doodenge maar normale beroepen uitoefenen. Wat je er voor moet kunnen dondert niet, hoogbegaafden kunnen alles!!!

Hummm

Het valt me op dat mensen die het hardst roepen exclusie tegen te gaan zichzelf ver boven de maatschappij verheven voelen. Ze willen het liefste dat mensen met bijzondere talenten, anderen gaan vertellen hoe het allemaal weleens in elkaar zitten zou. Natuurlijk zijn dat dan de mensen die een nieuw soort van elite willen gaan vormen, meten zich titels aan die soms lachwekkend zijn en vaak te boud om serieus te nemen.

Het valt me ook op dat die mensen kicken, zo niet geilen op titels die weggelegd zijn voor uitzonderlijke geesten, nogmaals exclusief en niet zomaar weggegeven dan na tientallen jaren zware studie. Waar die zogenaamd hooggeplaatsten dan weer vraagtekens bij zetten, of een heel eigen interpretatie geven aan langdurige en weloverwogen onderzoeken, die uitmonden in publicaties. Ze plakken wat, knippen wat en komen triomfantelijk met hun geheel eigen versie van een waarheid die door al dat schudden en herschikken geen ene moer meer waard is.

Natuurlijk genereren die lui volgelingen die bij elke uitbarsting van hun pseudowetenschappelijke eruditie in luid gejubel uitbarsten, hun handen stukklappen of niet aflaten om tientallen likes onder zo'n geplempte waarheid op de sociale media te mikken. Ah nu komt de aap uit de mouw... Schrijver dezes is jaloers op de populariteit van de zonder uitzondering op het spectrum van hoogbegaafdheid een sterretje of vijf te scoren filibusters. Ze vormen groepen op diezelfde sociale media, die het getal 1000 aan lidmaatschappen met twee vingers in de neus wel halen. Dat er maar een tiende voortdurend reageert en de gemene rest zich ooit eens op een beregende achternamiddag heeft aangemeld, ach dat is een minor point. Het staat wel leuk op de CV, vooral die van LinkedIn, zo'n lidmaatschap van gesjochte professoren en hun aberrate virtuele leerstoelen.

Sommigen maken het nog bonter en trekken als Toearegs door het land met een mooi bedachte titel om hun heilsboodschap als een middeleeuwse missionaris aan de man te brengen. Want iedereen is ergens wel hyper intelligent of behept met een uitzonderlijk talent. Hetzelfde gelul als van tekenprofessoren die roepen dat iedereen kan schilderen, maar dan moeten ze wel uitgerekend bij hen les komen nemen en zo is het tuinhuisje ook lekker ingericht. Geeft niets, iedereen moet ergens zijn of haar boterham mee beleggen, maar het stelt geen ene moer voor! Op een land als Nederland met bijna 17 miljoen inwoners, lopen er maar 60.000 erkende kunstenaars rond, dat op zich al teveel is omdat de spoeling niet al te dik is op dit a-culturele postzegeltje aan de Noordzee.

Laat staan dat Nederland, hoog scoort op de intellectuele ladder en maar weinig Nobelprijswinnaars kent relatief gezien in het licht van het vermeende intellectuele peil dat de missionarissen schetsen. Ooit waren Nederlanders geroemd om hun technische kennis, hun waterwerken en scheepsbouw. Dat is verlaten omdat er een moment kwam dat de helft van Nederland de andere diende te coachen naar een beter bestaan of tenminste dat bestaan wat de coach-gemeenschap als een beter bestaan ziet. Dat is allemaal terug te zien aan de explosieve groei van de GGZ in den lande. Mensen met een beperking verzuipen in de oceaan van figuren die aangelokt door rugzakjes en PGB's zich allerlei hersenverwekingen verzonnen om ook mee te snoepen aan die ooit goedgevulde pot met goud. Het gekke is dat diezelfde pseudofiguranten op het podium van de ADHD et cetera gekte nu een kruistocht voeren tegen pillen en vaccinaties die voor een goedgevulde kluis zorgen bij de farmaceuten. Maar goed... De een zijn brood is de ander zijn nijd.

Frantic Melody

Steeds vaker zie ik het zwaard en het beeld van de ridder opduiken als het embleem van meestal

mannengroepen die genoeg van de feminieke samenleving (whatever that will be) hebben en terugverlangen naar de tijden dat de heer op het kasteel de lakens uitdeelde en zijn volk bezag van de grote hoogte die een toren maar kon bereiken in dier dagen. Dromend van het 'droit de seigneur' ook wel jus primae noctis (recht van de eerste nacht), heroïeke veldslagen, drinkgelagen en mannen die elkaar de loef afstaken in kracht en behendigheid door steekspellen en mannelijkheidsrituelen...

Het zijn  de would be Ridders van de Ronde Tafel die immer een leidersfiguur hebben in de gedaante van Koning Arthur. Want ja, gestaalde heren kunnen zich wel kerel van stavast wanen, maar hebben een steunpilaar nodig, die op zijn tijd zegt: Ga ervoor! In mijn ogen is het de regressieve drijfveer van dit soort Band of Brothers die het individualisme afwijzen en in groepsverband een doel nastreven dat hoog in de wolken verborgen ligt. Ga ervoor! Waarheen mijn leider? Tja, weet ik het... God, vaderland, de natie? Verzin een list Tom Poes!

De associatie is snel gemaakt natuurlijk: klassiek fascisme, maar zo eenvoudig ligt het niet. Boud gezegd is elke vorm van mannelijke samenscholing gebaseerd op gerestaureerde verhoudingen en autoriteit fascistisch. Maar zo zijn we niet meer in de wieg gelegd. Stuk voor stuk dromen alle ridders van de Ronde Tafel van heerschappij... een ridder is van adel en daarmee uit. Ook al zijn ze met duizenden, je zal het net zien, elk lid waant zich de overwinnaar, de man die het maakt of gemaakt heeft. De competitie is zwaar en ook weer niet, want het moet wel leuk blijven! Voor je het weet komt er echt een mannetjesputter die met twee vingers in zijn neus alle anderen met een arm op de rug gebonden de baas is. Dat kunnen we niet gebruiken hè! En... het is maar een spelletje wordt er telkens weer benadrukt. Ja, maar wel een spelletje dat met uiterste precisie op het serieuze af wordt gespeeld. Er komen graden en een kader, de welbespraakte drijft omhoog, de sterke stoere drijft met hem mee en voor je het weet zit je weer in de privileges en het onderscheid.

De groepsdynamiek van het begin, krijgt langzamerhand het karakter van de zoveelste kastestructuur. dat drijft de mannen bijeen en zorgt voor een pikorde. Bewezen is dat het groepslid dat zich het meest manifesteert, een grotere rol krijgt toebedeeld. Daar hangt loyaliteit aan vast, want zijn populariteit is er op gebaseerd: op loyaliteit. In die fase wordt het spelletje verlaten voor het doodernstige werk: het groepsbesef, vijandbeelden en onvermijdelijk het geweld tegen andersdenkenden. Dan komt het beeld wel gevaarlijk dicht bij het fascistoïde gedachtengoed en tirannie. De absolutisten grijpen hun kans, zien zo'n club 'zwaardvechters' als hun privé vervoermiddel en bedenken een manifesto dat er niet om liegt. Minder Marokkanen? Gaan we regelen... Ongelovige honden die inferieur zijn aan het ideologische gedachtegoed dat zo'n beetje overal weggehaald wordt, puur eclecticisme, ongeveer bijeengeraapt uit de beerput van de geschiedenis... Linkse landverraders, gutmenschen die hun eeuwige straf niet zullen ontlopen als de tijd daar is! We naderen nu dicht dit punt.

Naast de fanatieke blut und boden gasten, heb je de geloofsfundamentalisten... O jee... vuur en zwaard... stichtende liederen, stichtende leefregels, een kruis of halve maan, bomgordels en je hebt de poppen aan het dansen. Dan is de lol er snel van af en is zo'n club al gauw dodelijker dan dertig Hells Angels op een zwoele vrijdagavond tijdens de nacht van Assen. Dodelijker in dreiging, want het is nimmer de bedoeling om echt koppen af te hakken, of ledematen in de lucht te laten vliegen. Ook al begint de stemming wel om te slaan en wordt het een wijdverbreid tijdverdrijf vooralsnog in de landen die als achterlijke streken worden gezien. We stevenen af op een hernieuwd tribaal elan... en niemand weet de rem nog te vinden... ook de gematigden niet... die weten niet waar ze kijken moeten, hadden wel verwacht dat het zo'n vaart niet zou gaan lopen. Zagen de verbetenheid niet, de haat, de achterlijke aannames en feitenvervalsingen... Onvermoeid hebben die gematigden geprobeerd om middels argumenten en statistieken de schellen van de ogen der verdwaalden te rukken. Maar die verdwaalden van geest radicaliseren met de dag en nooit had iemand nog verwacht dat de fouten uit het verleden zo stevig omarmd werden als mogelijke oplossingen, sterker als de Oplossing (der Entlösung!). Deportatie is allang geen verboden woord meer, etnische zuivering, wie had ooit nog gedacht dat het na de Balkanoorlog ook in onze wijken zou klinken?

Het is al kwart over twaalf en de trein is al vertrokken en de machinist is de dodemansknop kwijt!

De Schietpartij.

In het kader van de blote opsporingsfeiten en het verzet tegen de heersende paranoia van het verdoemde policor discours, hebben Mats Bulder en Bas Boest een oproep gedaan om tot de oprichting van de Schietpartij te komen. Staande de eerste oprichtingsvergadering zijn beide heren dan ook standrechtelijk geëxecuteerd. Net goed zou u denken.

Maar... er is altijd een maar en die maar maakt dat er immer een vervolg komt op het rioolrechtse denken dat de Schietpartij een belangrijke aanvulling is op het bestaande particratische podium. Terwijl Bulder en Boest hun verdiende loon kregen voor hun initiatief, stapten er zes aspirant bestuursleden naar voren om de eed op de volgekalkte vlag te doen die al een tijdje slapjes neerhing in de hoek van het door kruiddamp doorrookte kamertje. De beul van diens had namelijk een vol magazijn nodig om Bulder & Boest uit te betalen.

Na de eed was er ruimte voor wat kreukelig gekeuvel en toen de beul weerom kwam met drie nagelnieuwe magazijnen vol patronen die bewerkt en gepolijst een schitterende aanblik boden, kreeg ie het nog druk. Frans Plak, Kees De Knuister, Paul de Monk, Patrick van Zwiersel, Trudy Monk (geen familie) en Felix Marskamp werden ruw tegen dezelfde muur gezet alwaar de lichamen van Bulder & Boest nog lagen na te roken en vanuit de heup neergeknald door de beul die er zowaar plezier in kreeg. Hij wachtte de volgende beëdiging niet meer af en begon systematisch alle aanwezigen keurig met een nekschot naar de Nieuwe Wereld te sturen.

De oprichting van de Schietpartij was hiermee een feit.

Van de beul is niets meer vernomen. Een kieslijst is er bijgevolg niet van gekomen en naar subsidie kunnen de nieuwbakken Schietpartij leden ook fluiten.

De Zevenkoppige Draak...

Ik hoorde iemand verzuchten dat ze ging slapen en hoopte niet meer wakker te worden vanwege de vigerende haat en het onrecht in de wereld. Dat is een hopeloze verzuchting helaas, maar wel al te zeer een waarheid...

De wereld wordt onrechtvaardiger en dat met de dag. De zinloze dood van een jonge fotografe in Afghanistan, afgeknald door een politieagent, aangesteld om de bevolking te beschermen... wie is er nog te vertrouwen? Anja Niederinghaus zat achterin een persauto, samen met haar collega, nietsvermoedend te wachten op een controle, toen een politieman plotseling het vuur op hen opende. Anja was pas 33 en gaf met haar reportages inzicht in de gebeurtenissen die van Afghanistan een  brandhaard maken.

Ook de dood van pater van der Lugt in Homs, Syrië raakt ons rechtvaardigheidsgevoel... Afgemaakt met twee kogels in zijn hoofd door een groep gewapende mannen die zijn inspanningen om twee geloven met elkaar te verzoenen niet zagen zitten.

Dichter bij huis zijn de tweets en Facebook oprispingen van wat domrechts volk genoemd wordt, na de oproep van Wilders voor minder Marokkanen en de speling van het lot dat 'n week later een overval op een juwelier voor een drama zorgde. De deksel is van de beerput, de haat evident. En zo zijn er nog veel meer grote en kleine oorzaken aan te wijzen dat het met de wereld om ons heen steeds slechter gaat.

De mythe van de zevenkoppige draak lijkt een vaststaand feit te worden. Bij elke kop die je er van af hakt, komen er drie voor terug.

Wordt vervolgd...