zondag 23 maart 2014

Op de achterflap.

De alom geprezen open dialoog wordt ingeperkt door een gedoogcultuur, nieuw in het huidige Nederlandse parlementaire stelsel. De opkomst van Wilders PVV is de opmaat naar een exploderend hooliganisme. Wilders krijgt voor elkaar wat anderen niet gedaan kregen; namelijk het failliet van een natie, de totale oorlog tegen eruditie, intellectualisme en fatsoen. Niets smakelijker als het bashen van vreemde geloven en gebruiken, het neerhalen van kunst, milieubesef en het gevoel van veiligheid. eerlijk gezegd is het de burger zelf die het verdomd eigen verantwoordelijkheid te nemen, zich alles laat voorkauwen en geen enkel initiatief neemt om zelf de waarheid te vinden.

Tejo Moerings; Thermopylae Constructor, Publish@rt/Schotschrift Uitgevers, 2011 ISBN: 978-94-6176-294-8

Nederland als vooruitstrevende natie dat als voorbeeld gold voor opkomende democratieën is geïmplodeerd door het letterlijke oproergekraai van ene Pim Fortuyn en zijn hofnar Theo van Gogh... Niets bewijst de stellingen van Fortuyn dat Nederland destijds op het punt stond uiteen te vallen in onderlinge verdeel en heerspolitieke machtsspelletjes. Integendeel; Fortuyn wist zelf maar al te goed zijn machtsmiddelen aan te wenden door het gepeupel een rad voor ogen te schetsten dat het aan alle kanten genaaid werd. Ook door Fortuyn zelf nota bene. Hij kon het lachend zeggen: "Ik neuk iedereen in z'n kont!"

De zogenaamde onderbuikgevoelens die Fortuyn en zijn hofnar zo plastisch wisten te verwoorden, werd een beeldcultuur van zich toch al achtergesteld voelende dubbeltjes die nooit een kwartje zouden worden. Hoe graag ze dat ook uit wilden dragen met hun cabrio's, dure Nikes, mobieltjes en andere parafernalia; voorheen voorbehouden aan sjieke pooiers en ander druggerelateerd gespuis.... Het was de tijd van de blingbling en opgedofte jongeren die geen andere uitweg zagen dan stijf van de pillen een doorsnee voetbalavond te verpesten voor de Brave Jannen, die de oorzaak niet wilden zien van het ongemak, maar gemakshalve de elite de schuld gaf van hun eigen onmachtigheid.