Het begint als Ilja Princip de Rijn oversteekt op z'n ondiepste plek, bij Bingen. Hij wordt achtervolgd door een ruitergroep bestaande uit dertig man, tot de tanden gewapend en rauw belust op zijn scalp. Princip heeft zijn hond Tempete vooruitgestuurd, hij volgt minzaam tastend het spoor dat Tempete trekt in de stroming hoog gezeten op Tartufe zijn zwartglanzende moor.
De reden van de achtervolging staat niet omschreven, ook de herkomst van de ruitergroep niet. Princip zelf is een vluchtig personage, nauwelijks een beschrijving dan alleen zijn naam. Hij heeft een hond en een paard, maar de namen kent niemand. Ze zijn eenvoudig verzonnen. Princip is zich onbewust van het mitrailleurnest aan de overkant en hij merkt nauwelijks de inslagen van de kogels rondom hem. Een vliegtuig duikt uit de wolken en raast met luttele meters over hem heen. Hij hoort alleen het geschreeuw van de ruiters die zich ook in de Rijn wagen. Het vliegtuig maakt een scherpe bocht en komt nu kogels sproeiend terug. Als bij wonder raakt geen enkel projectiel de vluchtende Princip.
Tartufe verliest de grond onder zijn hoeven, de rivier is hier dieper. Nog honderd meter en ze zijn aan de overkant. Het mitrailleurnest blijft z'n dodelijke lading verspreiden, de ruiters naderen, het vliegtuig blijft duiken en rond de bocht komen twee snelboten aanstormen.
Dan gaat de scene over naar een rijk ingerichte kamer... het is een slot met uitzicht over de Rijn. Twee mannen kijken uit een van de ramen en zien de ploeterende Princip op Tartufe (die het meeste werk doet), de schutters, horen de brullende motoren van het vliegtuig, zien de snelboten en de ruitergroep. Een van de mannen strijkt peinzend langs zijn weelderige baard en zegt zacht: "Zullen we maar een atoombom inzetten?"
"Ben je gek? Dan moeten we hier weg en dat zie ik niet zitten hoor."
We schakelen over naar de ruitergroep. Dertig woest uitziende ruiters, kaal, vol oorringen en tatoeages. Een van hen heeft zijn zonnebril achterstevoren op het hoofd. Hij blijkt de aanvoerder te zijn. Het mitrailleurnest stopt zijn dodelijke loodstroom. Het vliegtuig is terug naar haar basis en de snelboten moeten keren, want de stroming is te sterk.
"Goed," zegt de aanvoerder, "we staan er weer alleen voor mannen. Tel je kogels!"
Als Tartufe eindelijk de vaste wal bereikt heeft, de rust weergekeerd is, de mensen die Princip opwachten met koffie en käsetort hem een stoel aanbieden en een van de mädels een doek brengt om zijn laarzen te fatsoeneren, begint het zachtjes te regenen. "Mag ik uw handtekening?" vraagt de mädel. "Natuurlijk," zegt Princip met een bronzen stem. "Waar wil je hem hebben?" Zonder schroom of gene trekt de mädel haar rok omhoog. "Hier." zegt ze en wijst een van haar liezen aan.
Niet lang daarna komt ook de ruitergroep aan land. De aanvoerder springt van zijn paard. Hij houdt een wandelstok vast met zilveren knop. Op zijn gezicht prijkt een wellustige grijns. "Zo jongen, je hebt het gered hè?" Princip knikt en zwijgt vanwege de homp käsetort in z'n mond.
"Hoe gaan we het morgen doen?"
"Ik ga eerst trouwen." zegt Princip. "Kindje maken en dan op naar het Lichtend Pad."
"Het Lichtend Pad hè... O uhh, ik heb liever dat je geen kindjes maakt. Dat worden later schijnheilige bitter rancuneuze schepselen die mij op komen zoeken om wraak te nemen."
Princip kijkt nauwelijks op of om. Fluit Tartufe en zoekt Tempete. Als hij weer op de rug van Tartufe zit, de hond aan komt lopen met een vers bot dat nog een stuk uniform draagt, zegt hij:
"Is goed, dan geen kindje." en galoppeert de nacht in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten