Een zwoele zomeravond in de Mossel

Is er een vechtpartij geweest en een verdachte aangehouden die vol bloed door de straat liep te schreeuwen dat hij ze wel zou krijgen. Wie dan? Nou daar kom je wel achter! Vijf agenten met kogelvrijvest en tot de tanden gewapend werpen zich op de verdachte. Uit het kluwen staat een van de agenten walgend op. D'r zit bloed aan mijn vingers! Schreeuwt ie. Gadverdamme! Iemand begint het tafereel te filmen met z'n Iphone. De agent die schuimend zijn vingers staat af te vegen, ziet het gebeuren en rent op de Tarantino af. Hé jij daar! Op hetzelfde moment komt er nog een busje aanscheuren met loeiende sirenes. Het knalt bijkans op de geparkeerde auto van Nelis de buurman. Die gaat compleet uit zijn dak. Hij wil de bestuurster pakken, een forse agente die bijna uit haar uniform knapt. De ziektes storten zich in analogische volgorde over het hoofd van de geblondeerde klabakske uit. De verongelukt gefilmde agent richt zijn aandacht nu op Nelis en zijn collega. Hij grijpt Nelis met een arm om zijn nek en probeert hem op de grond te werken. Verderop wordt er een met zijn hoofd tegen een muur gezet en wijdbeens geschopt door een tengere agente. De dikke klabakske gaat op de benen van Nelis zitten en waarachtig, er komt nog meer versterking. Een hondenwagen en daarachter weer een pickup van de brandweer. De straat staat helemaal vol van staatswege in gebruik zijnde blik. Samen met de overbuurman proberen we de hele situatie eens voortijdig te evalueren. Niets aan de hand heren, een aanhouding wegens openbare ordeverstoring. Het gaat om twee Polen, bezopen als een kolenkachel die een beetje met elkaar lagen te rollen. O is dat alles? Vraagt m'n overbuurman. Zijn er wapens in het spel of zo? Hoe dat, mijnheer? Nou ik tel vijf politiebusjes, 8 agenten met kogelvrijvest, de brandweer en nu zie ik ook al een auto met vier man in gele hesjes. En daar bleef het niet bij. Achter me stopte een grijze Mercedes en daar kwam de burgemeester uit. Om de zaak te coördineren, zei deze. Als het goed is, komt Ivo Opstelten toch nog even? Vraag ik beleefd. Die is al gebeld ja, dit vraagt om noodmaatregelen. De overbuurman en ik kijken elkaar aan en we horen tegelijkertijd een helicopter. Die land op het pleintje met oordverdovend lawaai. Zeg, mijn kinderen slapen nu eindelijk met die hitte, vinden jullie dit normaal? Begint de overbuurman te briesen. Maar hij houd abrupt op als we de koning uit de chopper zien stappen... Hijgend komt hij met z'n generaalspet op z'n hoofd gedrukt aanrennen. Hoe staan de zaken? Roept hij. Bijna onder controle majesteit, zegt de burgemeester nederig. Waar is Oppie?! Het klinkt kwaad. Die is onderweg majesteit... O kijk, daar is hij al. Een stoet van vier zwarte SUV's rolt de straat in. Uit de middelste rolt het Pratend Pak met de vele Uhhh's en waarachtig de voorste herbergt een blondje, die wordt omringd door 5 lijfwachten. Ze komen bij de koning, Opstelten, de burgemeester en een pokdalige vent in pak staan die zich even tevoren had voorgesteld als de terreurcoördinator. Ik mis iemand, zeg ik. Wie dan? Nou de premier, en nou je het zegt, de fractieleiders van de PvdA in de eerste en tweede kamer, de kamervoorzitters, de onderkoning, de voormalige koningin, de voorzitter van de Eurocommissarissen en wellicht kan de bestuursvoorzitter van Unilever er ook maar beter even bij komen staan. Niet zo bijdehand hè... zegt de burgemeester. Anders wordt jij nooit wethouder.

Acht agenten komen nu aangelopen met vier arrestanten. Nelis, de twee Polen en de filmer. De Polen druipen van het bloed, het komt uit hun neus, oren, ellebogen en een van hen heeft een diepe wond in zijn schouder. Nelis loopt mank vanwege de ponyplettende klabakske en de filmer kan niet meer praten, want heeft een Iphone achterin zijn keel zitten. Het hoogste gezag, keert zich even naar elkaar toe. Wat zullen we doen? Vraagt de koning. Standrecht, nekschot of even in de hondenwagen zetten met Brutus hier? Goed idee, zegt Opstelten en hij duwt Nelis samen met Brutus de hondenwagen in. Ik heb vijf sterke kerels hier, die zich af en toe doodvervelen, mag ik? Hoor ik de blonde zeggen. Ja hoor dat is goed, zegt Opstelten. De filmer wordt meegenomen naar het bos aan de overkant. Niemand heeft hem ooit meer gezien daarna. Wel blijft het knallen van de schoten me nog dagenlang bij, wa'k je brom. Tja, die Polen, wat daarmee aangevangen...? Die werden naar huis gestuurd. Eentje zag ik later zonder benen op een skatebord rijden, op z'n rug een tasje vol straatkranten die hij probeert te slijten op het winkelcentrumpje bij ons op de hoek. De ander werkt nu als buurtbeveiliger en slingert iedereen op de bon die het waagt om een vuilnisbak te vroeg buiten te zetten.

Het wordt een mooie avond en een nog mooiere nacht. Ik ga weer naar binnen en hoor het selecte groepje schaterend en elkaar goeienacht wensend weer vertrekken.

Modellenwerk

Dit verhaal wil ik u niet onthouden...

Gisteren, het kan ook de dag daarvoor zijn geweest werd ik opgebeld door een mevrouw die mijn advertentie op een van die datingsites had gezien. Ze gaf zich graag bloot zei ze en wilde een afspraak maken. Of het meteen kon? Natuurlijk kan dat. Kom maar langs. Tien minuten later al, stond ze voor de deur in een soort overall en witte pumps eronder. Ze zei maar een paar straten verder te wonen in de nieuwbouwwijk. Haar man was aan het werk in de nightshift dus ze had uren de tijd. Nou dat kwam goed uit. Waar gaan we het doen, hier of op bed? Hier mag, boven liever nog niet, want het is nog een zooitje. Pas in augustus gaat de kamer leeggemaakt worden. O, dat gaf niet, ze wilde het wel zien. Nou goed dan... In de grote slaapkamer was het nog broeierig heet, de hele dag de zon er op, dat is niet koel te houden. Het rook er muf en heel veel stof. Ze schoof wat met de twee delen van de boxspring en liet zich erop vallen. Zag de klamboe en liet het zakken. Mooi vond ze het. Maar nu? Ik zette de ventilator maar aan, want begon een beetje licht in m'n hoofd te worden van de warmte en de aanblik van twee blote benen die uit de overall stapten. Om nog maar te zwijgen van de enorme borsten. Ik begon een verhaal af te steken dat ik geen standaard poses wilde, dat ik passie wilde zien, het moest vonken. Maar dat was geen bezwaar. Ze speelde in een toneelgezelschapje en deed graag hoerige rollen. Ze zag op de stapel weggooi goed een oud uniformjasje dat ik nog in dienst gedragen heb, een zogenaamd buitenmodel jasje met dubbele rij knopen en getailleerd. Ze trok het aan. Ik ging beneden nog wat rekwisieten halen en liet haar ermee aan de gang. Ik schoot wat foto's, nam wat takes met de video modus en begon scherp te stellen op het plekje tussen haar dijen. Ze had een zwarte string aan die door haar lippen sneed. Opeens vroeg ze of ik bloed wilde zien. Bloed? Okee, de rooie vlag hangt uit. Dat bleek dus. Nou, dat is mij net teveel passie... Ze ging in zo'n standaard positie liggen waarin vrouwen denken op hun verleidelijkst te zijn. Ik begon haar te shapen (dat is met mijn handen benen, arm,en, haar en draaiingen op de door mij gewenste positie te krijgen) ze werkte willig mee. Over dat haar was ik nog niet uit. Ze had een korte coupe, beetje soleil, uitgegroeid. Zet maar eens een helm op. Dat deed ze. Het werd er niet beter op. Ze vroeg of ik een pruik had. Die heb ik wel maar is nogal stoffig en vies. Ik besefte eigenlijk dat ik me slecht had voorbereid. Dit soort dingen moeten eigenlijk al klaar liggen. Maar niet getreurd... ik sleepte me de trap op en ging de pruik halen. Het haar was plakkerig, van blond tot asgeel geworden. Ze trok hem over haar hoofd ondanks de staat. Opeens zag ze er met haar volle rode lippen, groenig opgemaakte ogen en een bleke teint uit als een vamp uit de Curse of the Vampirs en zei het haar ook. Ze lachte haar gelige tanden bloot (ze rookte) trok de string uit en liet het koordje van haar tampon zien. Ik vertelde haar dat we hier een trucje voor hebben, een oude hoerenwijsheid. Hoeren werken ook als ze de periode hebben en stoppen dan een sponsje in hun 'inkomen'. Hoe weet jij dat nou? Vroeg ze oprecht verbaasd. Tja, ik heb alle hoeken van de onderwereld gezien dus... Te gek en of ik een sponsje had? Ja hoor, een mooie zelfs, puur natuur. Daar ging ik weer, op zoek naar het sponsje. Zonder omhaal stopte ze het in haar vagina. Ik ga straks toch uitgebreid in bad, zei ze. Hola, als ze maar geen plannen had. Al die tijd lag ze op haar rug, uniformjasje aan, pruik in pieken langs haar gezicht. Ik kreeg een idee om haar dikke mascara door te laten lopen. Zonder moeite deed ze wat ik haar vroeg. Heb je geen speeltjes was haar volgende vraag. Nee, daar werk ik niet mee. Mij te plat en te banaal. Maar hoe wil je dat ik in m'n passie kom dan? Ben jij de actrice en ik de fotograaf? Ok goed dan, ik begon haar te strelen en nam tegelijkertijd close ups van haar geopende mond, de doorgelopen mascara, de vieze pruik en de steeds talrijker wordende zweetdruppels op heel haar gezicht. Dat kon weleens een mooie serie worden. Ik draaide haar op d'r zij, trok haar billen open en maakte ook daar close ups van. Ze greep mijn hand en begon richting haar strakke spleet te wurmen. Voor ik het wist zat ik tussen haar lippen te friemelen. Met een hand foto's makend en de andere haar passie aan het aanslingeren, kreeg ik de shoots van m'n leven. Ze was niet knap, niet mooi, gewoon een doorsnee gezicht. Ze had een gezet lijf, dikke borsten en haar nagels gelakt met een soort flamingo roze nagellak. Haar schaamhaar zat een beetje samengeplakt, in haar navel stak een piercing en ze had een kleine tatouage op de plek waar de bilnaad over gaat in de ruggegraat. Geen meesterwerk want ik kon amper onderscheiden waar het naar lijken moest. Ik trok mijn hand weer terug en zij begon zichzelf te strelen. Heb je Ik Jan Cremer gelezen? Vroeg ze me na een poosje. Ja, da's pas passie, zei ik nog grinnikend. Ergens komt er een passage in voor dat hij het portret gaat schilderen van een chirurgenvrouw... Ik knikte om herkenning aan te geven. Cremer steekt een heel verhaal af over seks met modellen en andersmans vrouwen en de chirurgenvrouw wordt steeds geiler. Dan wordt de chirurg weggeroepen voor een spoedopname en dan komt het leukste... De wip, zeg ik. Ja, de wip, maar ook dat ze een kort rokje aan heeft en Jan schuift die over haar dijen om daar te beginnen likken. Het zweet op haar gezicht wordt dikker, ze raakt opgewonden van haar eigen verhaal zie ik. Wil je m'n dijen strelen? Vraagt ze. Tuurlijk, je vraagt niets teveel hoor. Ik streel haar dijen en laat mijn camera zachtjes tegen haar buik tikken. En nu? Vraag ik. Ik ga toch echt je dijen niet likken hoor... Nee dat hoefde niet, ze vond van zichzelf nu voldoende opgewarmd te zijn om aan het echte modellenwerk te beginnen. Ze ging staan, trok het uniformjasje strakker zodat haar borsten opzwollen tot enorme halvemaansbollen, zette de helm op en liet me zo een halfuurtje knippen, aanwijzingen geven en nog meer knippen.

Later die avond, heb ik de hele serie bewerkt op m'n notebook en er een paar op de site gezet waar ik een pagina tot mijn beschikking heb. De webmaster vroeg me of ik er meer had, want een van die foto's was al 2500 keer aangeklikt in nog geen uur tijd. Ik belde de dame om haar het nieuws te melden. Ze was opgetogen. Al die rukkers, ik wordt er weer warm van, riep ze uit. Op de achtergrond hoorde ik iemand lachen, het was kennelijk een vriendin aan de klokkende lach te horen. Ik moest haar het webadres geven want haar man wilde ze ook graag zien. Dan moet je jezelf wel inschrijven, zei ik. En dat was geen probleem, want het was haar er om te doen om voor de eenzame nachten een date te versieren. Het lachen op de achtergrond zwelde aan tot gieren. Jammer, zei ik, je bent m'n type niet, maar m'n bed is koud en leeg 's nachts dus je bent altijd welkom. Het bleef lang stil aan de andere kant van de lijn om plotseling afgebroken te worden.

Ik heb nog uren zitten wachten op de deurbel, maar het bleef angstig stil. Nou ben je eerlijk en dan dit hahaha.

Proefwerk

Even een proefje... In dit land wordt wat afgesnoeft door lieden die menen alles beter te weten dan een ander, die te pas en te onpas komen met allerlei praatjes 'Hoe Het Anders Moet' maar geen enkele activiteit ondernemen. In de jaren 80 van de vorige eeuw, een tijd die gezien de huidige situatie significant minder nijpend was, heb ik met mensen uit alle lagen van de bevolking - professorendochters, letterkundigen, werkloze isolateurs, voegers en broodbezorgers - talloze actiegroepen opgezet tegen de ontstellende politieke daadkracht van CDA, VVD en met steun van de PvdA, mind you! om uitkeringsgerechtigden steeds verder onder controle te brengen, op te zadelen met hoger wordende financiële lasten en controles tot op de onderbroek. Begonnen met de herkeuring van WAOers, het uitkleden van het uitkeringengebouw en toen dat geen soelaas bood, dan maar de 500.000 werklozen van die tijd op een houtje laten bijten, werd het elan, de daadkracht, óók van mensen die niet afhankelijk waren van de 'steun' sterker en krachtiger. Solidariteit heette dat toen nog. Immers, je kon zó aan de andere kant van de streep belanden. Vergelijkbaar met nu. Want heden te dagen is het onverstandig te denken dat een baan iets is met garantie voor winsten behaald in het verleden. Was het volk toen wars van wereldvreemd denken, nu is men zodanig met de kop in het zand gedoken dat de mensch als het ware het schaliegas kan ruiken!

Inclusie is een scheldwoord geworden, nivellering een zaak voor gekkies met socialistische oogkleppen voor, klantvriendelijkheid een illusie en leiderschap helemaal niet aan de orde. Ondanks de goede wil van weinigen, komt er niets van de grond wat lijkt op een gezonde tegenbeweging. Immers de partijen die van oudsher voor solidariteit stonden zijn nu doordrenkt van het cliëntelisme. consumentisme, corporatieve diefstal en geven niet thuis als er misstanden aan de kaak gesteld moeten worden anders dan een afgunstige blik te werpen op de zakkenvullers en bonaneerders van het institutionalisme (vanwege de minachtende neerbuigendheid, waarmee buitensporige beloningen worden verdedigd).

Er is niets op tegen om het cultureel gebouw, de zorg en noem maar wat corporatistische uitwassen te saneren, gezonder te maken, de uitvreters en croupiers er uit te zeven... Maar laat dan in hemelsnaam de ploeteraars met rust, de mensen die tevreden zijn met wat ze hadden zonder zich extreem te verrijken, maar in de luwte hun werk deden. Nog steeds worden bestuurders en commissarissen exorbitant beloond, bankiers uitgezwaaid met miljoenen bonis en krijgen de kleintjes een pak rammel en op zaterdag te horen dat ze maandag niet meer nodig zijn. Hier is het briefje voor de uitkering verstrekkende instantie en zoek het maar uit!

Tsja, de VVD is aan de macht, de PvdA zou een gezond tegengewicht kunnen zijn, maar heeft zichzelf in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd, de partijen eromheen staan als likkebaardende hyena's te wachten op wat hapklare brokken en steken geen vinger uit. Wanneer komt de kunstenaar, de letterkundige, de werkloze stratenmaker en al die weggesaneerden: verpleegkundigen en hulpen, opbouwwerkers, musici et all in opstand? Echt in actie? Niet middels een twitteraccount of wat gemiezer op facebook met in zichzelf toffe statements, maar gewoon de hele boel de rug toekeren. Alles dat je het bloed onder de nagels weghaalt negeren, links laten liggen (letterlijk) en figuurlijk. Neem je eigen verantwoording voor energie, inkopen van de noodzakelijke behoeften (buurteconomie mensen!) innovaties op het gebied van transport en dienstverlening. er zijn legio mogelijkheden, internet staat er vol mee.

Het proefje? Kijken hoeveel lezertjes dit doorgeven, suggesties aanleveren. Commentaar zie ik niet zo zitten, daar zijn de Telegraaf en GeenStijl voor...

De particratie

De particratie is het stelsel politieke partijen dat een kleine minderheid is binnen de democratie, maar alle besluitvormingen en beleidstechnieken in handen heeft. Een rotte appel... - zoals nu voortdurend en bijna dagelijks aangetoond is en wordt - en dit wankele Particratische Stelsel is een ramp voor de samenleving. Het PS is sinds de invoering ervan geen dag zonder grote en kleine calamiteiten geweest. Hele wereldoorlogen, interventies in op zich vreedzame dictaturen met ontelbare slachtoffers tot gevolg, verwoestende natuuronvriendelijke projecten en een cultuur van zakkenvullers en bonaneerders die over de rug van die zogenaamde democratie meer dan 3/4 van de wereldbevolking aan honger en sterfte overgeleverd heeft. 

 
…Ik zou dus willen zeggen... Voldoet de Democratie als wereldwijd politiek systeem nog wel of moeten we terug naar de Holle Eik in het bos? Nee de wereldwijde democratie ligt al gestorven te roesten op de puinhopen van de geschiedenis, want zo staan de zaken er voor:

… De democratie is dood. Het partijenstelsel heeft zijn langste tijd gehad. Daarmee is het een vraag geworden, de vraag naar hoe anders om te gaan met besluitvorming en bestuur. In de VS zie je dat een machtig blok als de Republikeinen wordt geteisterd door een soort 'worm' de TEA-party. Die 'worm' vreet het binnenste op van een in essentie goed georganiseerde democratisch gestuurde politiek lichaam. Het lichaam is ongeneeslijk ziek geworden door de vleesbacterie die Palin cum suis heet. Niet alleen de republikeinen gaan ten onder aan interne machten, de Staat zelf gaat ten onder aan een ongegeneerde hebzucht dat leidt tot complete bankroet en een maatschappelijke collaps. In ons land - en ook in België vooral - zie je dezelfde tendensen gebeuren. Een partij als het CDA dat O wonder alleen maar op de been blijft vanwege het interne getouwtrek rond gedogen en aflaten. Een eens grote politieke machtsfactor, niet in de laatste plaats door een volk dat van oudsher niet aan veranderingen overgeleverd wilde worden, maar plotseling voor het fait accompli werd gesteld door de studentenrevoltes her en der in Europa. Door het debacle Wilders vs Gedoogconstructie heeft de partij nog meer kracht ingeleverd, als ze al tot krachtsinspanningen in staat was

Eenmaal geroken aan het kromme machtsdenken bleef het CDA achter als een uitgewoonde partij vol scheuren en afgebrokkeld gezag. De afgelopen dertig jaar is het electoraat meer dan driekwart minder geworden en overgelopen naar dubieuze politieke stromingen als de SP en nu PVV en in mindere mate naar de PvdA een partij van wollige branieschoppers van andermans centen. Evenzo geldt de deflatoire politieke stellingnames van het ongeregeld zooitje dat nu de blauwe bankjes bevolkt als vertegenwoordiger van maar 50% van het kiesgerechtigde volk, als een aflopende zaak omdat voor kleine problemen alleen maar grote catastrofes worden verzonnen. 

Het huidige regime onder het rood/blauwe vaandel... een van mijn favoriete uitspraken is dat sociaal democratie en liberalisme een verwoestende mix is net als elke beweging die iets met sociale adhesie wil zich nimmer mag inlaten met vrije marktdenkers die willens en wetens het eigen belang vooropstellen als een hoog bereikbaar ideaal, goed voor eigen rekening, slecht voor het algemene nutsdenken. 

Ga maar na, een zo'n doorgedrukt beleidsvoornemen van totaal in zichzelf gekeerde gekkies met een sociaal liberaal sausje overgoten: Jarenlang was er een beleid gericht op iedereen aan de slag. Mensen met een vlekje werden begeleid naar werk of in een veilige werkplaats aan de arbeid gehouden. Een paar idioten uit het politieke Walhalla beginnen een stichting, verrijken zichzelf met in hun kielzog een paar slimmeriken en hopla, politiek Den Haag gooit schielijk het badwater compleet met inhoud (het kind van de rekening) door het eerste de beste afvoerputje dat ze tegenkomen. Nu probeert de politiek opnieuw het badwater terug te vissen - maar laat het kind verrekken - door een beleid in te voeren om mensen die om welke reden dan ook werkloos zijn geworden met behoud van uitkering gewoon weer aan het werk te zetten in hun eigen beroep. Als dat niet van de gekke is, weet ik het ook niet meer. Er wordt al gerept over nieuwe slavernij, maar dat is het woord niet. Het is een compleet doorgedraaid voornemen, niet in het minst met een blik op het blauwe pluche, maar het meest voor de heil en glorie van dominante ondernemers die het loonkostengebouw eindelijk na al die jaren losgetornd willen zien worden. Hun kans, en die wordt geschapen door twee partijen die maar een promille van het Volk uitmaken.

En zo kunnen we nog een paar compleet onzinnige beleidsvoornemens op tafel leggen. De politiek vervreemd zich van de straat, de straat weet ook al niet waar het om gaat en zo ontstaat een rigodon, een soort dodendans rond een pot met gouden munten dat allang niet meer de inhoud is waar het van wordt verdacht; namelijk goud. Daarmee komt het bruinste vuil aan de macht dat sinds de dagen van het grootste monster van de 20e eeuw niet gekend is. En niet alleen hier, maar ook in België en Frankrijk en aarzelend nog wel in Duitsland en al tijden manifest in Denemarken. Bekijk het electoraat en huiver!


Deze week was het alweer raak in sidderend Den Haag. een premier die de protestante clerus voor zijn karretje wil spannen en een malloot die midden in crisistijd een religie aanwijst als het probleem van de jaren tien van deze eeuw. Laten lullen zegt men dan. Goed hoor, laten fikken en niet meer blussen, dat maakt schoon schip en biedt kansen voor een echte kanteling.

Die kanteling komt er vroeg of laat. Maar laten we eens stilstaan wat we er zelf aan kunnen doen door eigen initiatieven, gericht op buurteconomie, door anders om te gaan met energie en bestaande middelen in te zetten. De kansen liggen er, er zijn intelligente geesten bereid om mee te helpen. Bekijk de signalen op ons onvolprezen internet en doe mee!

The great wrap-outspeak!!!

Interview...

Hoe = het begonnen?
Ik ben begonnen met het schilderen van jachttaferelen op grotwanden...
Wanneer was dat?
Zo'n 60.000 jaar geleden...
Toe maar!
Ja, dat is lang geleden...
En toen?
Daar raakte ik dermate bedreven in dat ik me begon toe te leggen op plafondschilderingen. Onder andere de Sixtijnse Kapel in Rome...
Geen sinecure!
Nee, het vereiste nogal wat acrobatiek...
En toen?
Ontdekte ik de vrije natuur. Gewapend met ezel, doek en zescilinder revolver trok ik de korenvelden in om zonnebloemen te portretteren...
Was u toen nog in het bezit van al uw lichaamsdelen?
Helaas heb ik me weleens bij het scheren al te driftig uitgehaald en een oorlel teveel weggesneden. Hoezo?..
Sneu!
Och liever dat, dan allebei m'n benen. Enfin, tijdens het vereeuwigen van de natuur plachte ik me de muggen van het lijf te houden door welgemikte schoten met m'n revolver. In m'n enthousiaste helaas, schoot ik me daarbij door de borst. Mijn broer was ontroostbaar...
Ik meen een hiaat in uw verhaal te bespeuren!
En dat is?..
Ik mis de figuur van de etser en schilder in dit verband, zeer significant als u het mij vraagt!
Niet in het minste. Rembrandt riep me ooit bij zich toen hij worstelde met een compositorisch probleem. Hij beklaagde zich namelijk over het feit dat hij zo slecht orde kon houden onder het poserende canaille. Geen nood, zei ik hem, schilder de troep zoals het er staat. Dat deed hij en het resultaat wordt vandaag aan de dag dagelijks bezocht door duizenden...
Terugkijkend op de beroemdheden die u claimt in vorige levens te zijn geweest. Hoe komt het dan dat u op uw 60e nog niet wereldberoemd bent?
Laat ik vooropstellen dat de boog niet immer gespannen kan staan. Een ogenblik van terugtreding siert de meester en vergeet niet dat tussen de grotschilderingen en de plafonaires ook minstens 10000 jaar heeft gelegen. Maar ik beloof u dat mijn volgend leven een kunstenaar zal voortbrengen die alle anderen in een vaal daglicht zal stellen...
Ik dank u hartelijk voor dit gesprek!
Graag gedaan...

Dames en heren na dit fijne gesprek met Opde Grote Hoop Schepper is naast me komen zitten Bart Maskerop, de befaamde toneelregisseur van Bartje gaat konijnen stropen...