donderdag 30 april 2015

De kale mus.

Het idee dat de moderne kunst een bijzondere verplichting, een geavanceerde of avantgardistische plicht heeft om de eigen tijd te ontstijgen en die te veranderen, en daarmee de aard van de kunst zelf, is een bijzonder ongemakkelijk idee. Het geloof dat telkens weer de kunst op achterstand zet, geloof in de maakbaarheid moet hebben. 

Ondertussen lopen honderdduizenden de Late Rembrandt tentoonstelling plat, is Van Gogh nog steeds het icoon van de kunstwereld en brengt miljarden dollars op in de grote veilinghuizen. 

Het idee is zowel creatief als destructief, immers verwoesting brengt iets nieuws voort. Dus laten we beginnen het 'Rijks' plat te gooien en alle Van Goghs te verbranden en met die werken alle werken uit de rijke kunsthistorie. We hebben nieuwe kunstvormen nodig, voorbij de hachelijke grenzen van de verbeelding. Ergo sum schroom niet om de molotovcocktails uit het vet te halen, Joseph Beuys uit z'n eeuwige slaap en in een gillende Stuka zetten om musea te bombarderen, huizen binnen te dringen en waardevolle collecties op straat te verbranden, kunstenaars tegen de muur te zetten, schrijvers de handen afhakken en alles wat naar kunst en cultuur riekt naar het Taurusgebergte te verbannen om aldaar rotsblokken te verplaatsen en er zo nu en dan onder verpletterd wordt. 

Het is de laatste exercitie die we nog nodig hebben om de huizenblokken in de steden en dorpen er nog grauwer uit te laten zien als ze al zijn, waar geen takje boven grijsgroene schuttingen uitsteekt, het blik tot in de voortuin geparkeerd staat en zonder uitzondering grijs, wit en zwart is. Waar de laatste eerlijke kunstenaar overdekt met kokend pek en zwarte veren door de straten wordt gevoerd en de kreet klinkt: "Zo die kunstlul maken we even burgemeester!" Dat is de ultieme nieuwe kunstvorm pur sang! Niets dat nog riekt naar creatieve arbeid, het eerlijke handwerk met beitel en kwast. Voortaan coacht de ene helft van Nederland de andere in een maakbaarheid dat erger is dan beschreven door Orwell in zijn novelle 1984. Mindfulness dat niet meer is dan hersenspoeling, het ontwaarden van denkprocessen die er alleen maar zijn als overprikkeling en onrust zaait. Hup grauwe werkelijkheid! Hup Nederland Hup!!!

Daar vliegt een kale mus, net de grens overgestoken. Prompt geplukt van dons en veren. De mus kijkt met verwonderde ogen naar zijn karkas en sluit ze dan... voorgoed.