Korte inleiding... De Duitse essayist Hans Magnus Enzensberger. Zijn verhandeling “De radicale verliezer” begint waar de sociologie ophoudt: bij de psychologie van de eenling die zich om wat voor reden ook de ‘verliezer’ van de samenleving en van het leven in het algemeen waant. Hij is een wandelende bom die kan ontsteken door een willekeurige aanleiding: een vernedering, de afwijzing door een geliefde, ontslag. Zijn ideologie ‘komt op de allerlaatste plaats. Om het even of het om religieuze of politieke doctrines gaat, om nationalistische, communistische, racistische dogma’s – elk sektarisme, hoe geborneerd ook, is in staat de latente energie van de radicale verliezer te mobiliseren.’
Enzensberger is natuurlijk niet de enige die een leuk boekje vol heeft geschreven over het anarchisme. Klepel kan putten uit een gigantisch aanbod. Chaplin, Chomsky, Anton Constandse (over anarcho-syndicalisme in Nederland) Camus, om het eventjes alfabetisch te houden. Kèn je nagaan hoe lang de lijst is. Alleen al met de voorradige literatuur over bv de Russische Revolutie zou een heel boekwerk te vullen zijn. Gavril Princip komt zo'n 174.000 keer voor op Google. Voor elk wat wils, lekker shoppen tussen al die geschriften om eruit te kunnen halen wat voor je gading is, ondanks of dankzij de ideeënmaffia die twee eeuwen lang aan het touwtrekken zijn aangaande wat echt anarchisme is, of het een bedekte vorm van communisme is (Berkman) of in hoeverre geweld, of anarchie van de daad, de rode draad is binnen de geloofsgroep (Bakoenin). Vooraleerst heb je drie verschillende richtingen binnen de familie. De ene predikt geweldloosheid, de andere radicale omwenteling met geweld, terwijl de derde stroming beiden in zich verenigd.
Ondertussen ergens in de 19e eeuw hebben zich talloze groeperingen gemanifesteerd die onder de mom van anarchisme diefstal met geweld pleegden. Ook voor moord draaiden zij hun hand niet om. Ravachol was daarin de bekendste bendeleider. Zijn angstzaaiende bomaanslagen maakten de weg vrij om ongelimiteerd banken en juweliers te kunnen overvallen. Weer zo'n pseudoanarchist met een eigen agenda, mocht je wel stellen.
Leuk is nog te vermelden dat de Spaanse anarchisten en anarcho-syndicalisten hun principes overboord wierpen om deel te kunnen nemen aan de parlementaire verkiezingen. Immers, anarchisten verwerpen de Staat en haar instituties. Is ook niet gek dat deze afvalligen later aanslagen pleegden om het aanslagen plegen. Het is om schizofreen van te worden. Sorry, schizofreen mag niet meer gezegd worden...
Intussen staat de vijand voor de deur...
Holy Cow ISIS staat voor de grens! De eerste dzjabellahs zijn al
gezien rond de Grebbelinie. Maar onze vorst weigert de mobilisatie uit te
roepen, want ziet het gevaar niet. De trappen naar Paleis Oosteinde worden
uitgehold door zichzelf naar voren dringende fractievoorzitters, gewapend met
loodgieterstassen vol adviesstukken en oekazes voor de dappere helden die zich
achter de Waal hebben hergroepeerd om de gestage aanvallen van de muhadjin tegen
te houden. Een noodwet wordt uitgevaardigd om de nauwelijks voltooide JSF in te
zetten. Naar verwachting siddert de vijand voor dit onnavolgbare wapen. Nochtans
gaan de heren en dames partijgenossen van links tot rechts gezellig in de kout
tijdens de zomerrecesborrel op het Binnenhof. Ons land vergaat, wij zijn
reddeloos en redeloos, de rijen voor de linkse kerk staan driedubbeldik en de
wachttijd voor de laatste biecht is drie weken, 3 dagen en twintig uur. De
dijken houden het niet meer en ons land wordt door de horden de Noordzee
ingedreven. Hopla, het zoute sop is de kool niet waard. Aldus Geert Wilders die verdacht stil blijft op het Nationalistische Front.
Voorts...
Het sprookje van de Vrije Wil onderuitgehaald door Dick
Schwaab en zijn madeliefjes...Olv Victor Lamme. Politieke liberalen claimen
veel vrijheid voor zichzelf, maar dromen wel van een overheid die iedereen die
hun vrijheden bedreigt of beperkt zo goedkoop mogelijk opsluit, uitsluit en
deporteert naar het land van herkomst. Zij verkondigen vooral de
zelfredzaamheid van de burger om de buit van hun eigen noeste arbeid of van hun
roofkapitalisme niet te hoeven delen. Helaas is vrijheid een subjectief begrip,
door alle eeuwen heen... elke revolutie voor meer vrijheid, ontaarde in minder
vrijheid, in breidel en staatsterreur. De krakersbeweging, zelfbenoemde anarcho
syndicalistische beweging met de nadruk op narco, werden gedomineerd door een
matrix aan regeltjes, gedragscodes al dan niet geschreven en compatibilistische
voorschriften als vrije sex en wee je gebeente als je niet willig was meisje.
Alles voor de natuurnoodzakelijke behoefte van het Alfamannetje op de
krakersrots. Aan keuzes lijken allerlei neurologische processen vooraf te gaan.
Natuurlijk overschatten wij de macht over ons eigen stuur... heel veel
beslismomenten hangen af van sjablonen die ons gedrag geconditioneerd hebben.
Autorijden en zwemmen zijn daar een goed voorbeeld van. Maar ook het mechanisme
dat ons limbisch systeem aanstuurt is gebaseerd op routinematige handelingen.
Zo lust ik geen andijvie vanwege traumatische ervaringen in mijn jeugd, dus
begin ik meteen te kokhalzen bij het woord alleen al. De amygdala heeft zich
gewapend tegen andijvie, sex met dieren, sex in het algemeen en weet ik veel
wat voor een enge dingen het opgeslagen heeft onder het kopje Angst. En laten
we wel zijn, bijna niemand kan voorspellen hoe de wereld er over tien minuten
uit zal zien, ook de weledelverachtelijke heer Camping[1] niet. Ergens
ben ik een overtuigd compatibilist... ik geloof dat vrijheid samengaat met
natuurnoodzakelijkheid, de wil is namelijk neurobiologisch niet identiek aan de
afzonderlijke driften. Neigingen en praktische reden, oftewel driftbeheersing
en het vermogen te plannen met een stukje zelfkennis en inleving op de koop
toe. Het maakt tegelijkertijd duidelijk waarom de menselijke vrijheid niet
absoluut is en niet gelijkmatig verdeeld over de menselijke populatie.
WILDERS!! ROT OP!!
Vrijheid blijft natuurlijk ook heel beperkt, want de
vrijheid van de één is de slavernij van de ander. Het vereist een samenleving
waarin het vermogen op te groeien tot vrijheid en verantwoordelijkheid eerlijk
verdeeld is. Een samenleving waarin maar weinigen door seclusie de kans krijgen
zich een beetje te ontplooien, een richting te vinden en te zoeken naar wat ze
werkelijk willen kun je nauwelijks een vrije samenleving noemen. Vrijheid is
een mozaïek waarin zelfbeheersing, zelfkennis, inlevingsvermogen, daadkracht en
het vermogen te plannen is geïntegreerd...De huidige politieke constellatie
bestaat van links tot rechts uit platitudes schreeuwende stromannen, zonder al
die zaken die de vrijheid tot vrijheid maken. Het is als lauwe Cola in plastic
bekers dat al uren in de zon heeft gestaan en dus niet te zuipen is. Een
klimaat geschapen uit angst voor 23 hufters die nauwelijks in staat zijn het
begrip vrijheid zodanig te formuleren dat er 'n eenduidige notatie aan gegeven
kan worden. Een klimaat dat [2] in de rechtszaal
werd gesublimeerd door de heer Wilders zelf die gelooft dat het licht uitgaat
wanneer hem de mond gesnoerd wordt. De vrijspraak die ongetwijfeld volgt,
betekent een verharding en nog verdergaande verhuftering van het politieke
klimaat en zorgt voor nog minstens tien jaar aan sociale onrust en
onlusten....Het wordt tijd om een manier te vinden om de 1,6 miljoen kiezers
die inderdaad in een rechtsextremistische hoek zijn getrokken door de
Geperoxideerde Kopvoddenboer ervan te overtuigen dat de weg van hun leider, de
verkeerde weg is. Hooguit 1600 kiezers zullen hem daarin trouw blijven, de rest
moet hoe dan ook worden overtuigd.
Het fatum =
het vrijgestelde bewustzijn - de eigenaardige openheid en beweeglijkheid
temidden van deze gedetermineerde wereld is de hoogste potentie dat wil zeggen
vrije wil dat zich in de tegenstelling, dus in het centrum van de wilsvrijheid
verwezenlijkt. Ongeveer vermijdend dat de wereld in een dualisme van
determinatie en vrijheid uiteenvalt, daarmee de samenhang waarborgt en de
vrijheid als een dwingende macht handhaaft. Daarmee is het bestaan van de
filogrene vrije wil aangetoond en kunnen Schwaab et al hun biezen pakken
richting Polemesisch Utopia. Nietzsche had hier een mooie metafoor
over..."Het doek valt, schrijft hij, en de mens ziet zichzelf weer als een
kind dat met werelden speelt, als een kind dat bij het ochtendgloren ontwaakt
en lachend de afschuwelijke dromen uit zijn ogen wrijft..." Jenseits von
gutt und bose. De afschuwelijke dromen hebben te maken met de voorstelling dat
je niet leeft maar geleefd wordt, dat je niet bewust handelt, maar dat alles
uit onbewuste handelingen voortkomt. Maar als je eenmaal wakker bent, of dat je
alleen in een andere droom terecht bent gekomen en of de vermeende vrijheid
toch niet weer een soort slaapwandelen zal blijken te zijn zodat je verstrikt
blijft in dromen... Tot zover en verder... De vrije wil gedetermineerd...
De problemen
die deze aandacht voor zichzelf met zich meebrengt kan niet ontgaan worden
blijkt uit de volgende opsomming...
·
Zij bedriegt (de zelfbeschouwing)
·
Ken jezelf
·
Door te handelen
·
Niet door te beschouwen
Klopt dat?
Werkt zelfobservatie alleen maar remmend? Nee, door het eigene en de
zelfreflectie te onderscheiden van het vreemde kom je aan het systeem van wat
anderen van je willen wat jezelf wilt. Het denken als zelfoverwinning.
Was het een
barokke grilligheid van het lot? Talent, vlijt, plezier in combinaties en
conjecturen, volstaan niet om de eigen ontwikkelingsgang te ontwijken. Help een jonge ziel om de grondwet van zijn eigenlijke
zelf te ontwerpen...Ik beschouw de socratische gedachte dat alles bewust moet
zijn als een tragedie, een begin van verlammend rationalisme, een rampzalige
vergissing van de platochtonen. De hele Vreesch en Beef dogmatiek van de 21e
eeuw is er aan opgehangen, de wellustige oorlogsmens heeft er zijn ziel en
zaligheid mee gevoed... het wordt steeds duidelijker dat het failliet van de
arescratie dwz de oorlogsindustrieële inspanningen op een eind loopt. Maar wat
daarna? Geen oorlog meer maar kleffe consensus? Het laisez faire van het
probellum aan het begin van de vorige eeuw? Nee dan het dyonischische, de
tijgerachtige vernietigingslust omwille van de vernietiging. een ontstellende
archaïsche wreedheid breekt aan, de wraakzucht van Achilles, de ontzaglijke
dreigementen spuiende afgrond van de haat als een krijgshaftige sublimatie van
strijd en nijd. In één woord... de periodiek terugkerende oorlog als dodelijke
ernst, als nieuwe onderdompeling in het dyonisisch-heraclitische element
onontbeerlijk voor de bloei van de cultuur. Cultuur kan het namelijk niet
stellen zonder wrede ondergrond. Kiefer heeft dat als weinigen tenminste door.
Zonder er doekjes omheen te winden is de voorbeeldige cultuurstaat een staat
van slavernij.
De oorlog is
fundamenteel met de cultuur verweven. bellum omnium contra omnes, bellum pater
pacis.
Overigens, wie kiest voor het geluk en de
vrijheid van de massa, krijgt een democratische cultuur waarin de smaak van het
grootste mogelijke aantal triomfeert. De democratische staat met zijn
oriëntatie op welvaart voor iedereen, menselijke waardigheid, vrijheid,
verdelende rechtvaardigheid, bescherming van de zwakken, belemmert de
ontwikkelingsmogelijkheid voor grote persoonlijkheden...Het is het
cultuurrelativisme, de techniek van het populisme, om de culturele hiërarchie
aan te vallen en af te breken. Vandaar dat er geen grote kunstenaars meer
voortkomen uit het Laaglandse Cultuurlandschap... Kiefer is een van de weinigen
die zich weet te ontworstelen uit de wurgende greep van het Europesche
symbolisme.
Conceptualiteit
ic syndicalisme vormen van fysiologie en waarneming versus bewustzijn, een
continuum aandachtelijkheid als een soort beweeglijke lichtkegel van
zichtbaarheid en denkbaarheid.
Het is aan
mij om te stellen dat in de ene alinea oorlog als een economisch delict mag
worden gezien en tegelijkertijd een contraretorische uitleg mogelijk maakt over
de noodzaak om eerst te vernietigen wat vernietigd moet worden voor er iets
nieuws in de plaats kan komen. In dit onderhavige geval spreekt de retoricus in
metaforen, wat in het filogenetische fysiologische discours gangbaar is. Het
eerste is inderdaad verwerpelijk, het tweede noodzakelijk zoals de boer oogst
en omploegd om daarna weer te kunnen zaaien. Over de zwakkeren is het juiste gezegd
dat de zwakkere zo zwak is als hij geacht wordt zwak te zijn. Ik zie oorlog als
een metafoor voor het ploegen en niet als een middel tot omploegen. De zwakkere
is zo zwak als hij geacht wordt zwak te zijn is een plausibele omschrijving
voor de staat waarin de zwakkere zichzelf ziet. Ik geloof in zelfredzaamheid en
strijd, ik geloof niet in slachtofferschap of afhankelijkheid. Bijvoorbeeld:
een zieke is niet zwak, maar meestal in een staat van deplorabiliteit terwijl
het gestel vecht voor het herstel... Degeen die een zwakkere waardeloos acht is
niet in staat tot zelfreflectie... en nota bene, zo boven, zo onder bestaat
voor iedereen ongeacht status en aanzien. Alles wat het bewustzijn is gegeven
is fenomeen. Het bewustzijn is zich op een merkwaardige manier bewust van wat
het in de waarneming ontgaat. En aangezien alles wat tot het bewustzijn
doordringt fenomeen is, is juist de onzichtbaarheid ook een fenomeen van het
bewustzijn.
En dan nog het Nihilisme...
Volgens Nietzsche wordt het nihilisme gekenmerkt door:
- Ongeldigheid
van moraal, in de zin dat morele waarden geen absolute geldigheid hebben;
moraal is subjectief.
- Ongeldigheid
van waarheid: objectieve eeuwige waarheden zijn niet kenbaar; waarheid is
subjectief.
- Er is
geen god: een eeuwige macht bestaat niet; de mens staat alleen.
- Eeuwige
herhaling: de geschiedenis heeft geen doel.
Om deze redenen wordt Nietzsche ook wel gezien als een
existentialist. De weg uit het nihilisme ziet
Nietzsche in de mogelijkheid van mensen om übermenschen te worden.
Een aforisme is een korte, bondige
uitspraak, vaak niet meer dan een regel lang. Aforismen zijn vaak grappig, paradoxaal
en/of absurd
en bevatten vaak een boodschap van wijsheid.
Het existentialisme is een 20e-eeuwse
filosofische en literaire stroming die individuele vrijheid,
verantwoordelijkheid en subjectiviteit vooropstelt. Het existentialisme
beschouwt iedere persoon als een uniek wezen, verantwoordelijk voor eigen daden
en eigen lot. De uitdaging van ieder individueel mens is, om in afwezigheid van
een transcendente
god en binnen zijn absurd en zinloos bestaan, zijn vrijheid te gebruiken om een
eigen ethos op te
bouwen en zijn bestaan zodoende zin te geven.
Het existentialisme zou je kunnen uitleggen aan
de hand van de theorie van Jean-Paul
Sartre : "l'existence précède l'essence". Existentie
(bestaan) gaat vooraf aan essentie (zin van zijn). Dit betekent dat iemand
eerst op deze wereld verschijnt, dan existeert, en uiteindelijk zichzelf
definieert door middel van zijn eigen daden. Je bent dus wat je doet. Wat je
bent is niet meer dan de som van je eigen daden. Dit brengt een enorme
verantwoordelijkheid met zich mee.
Teleleed... Jezus aan het kruis;;;
-Ach vader waarom heb je me verlaten?
-Nou gewoon
m'n kind... je was een vervluggertje en niet gewenst door het assemblé, laat staan het aggregaat...
-Hoezo
vader?
-Kijk m'n
kind... wanneer je gewenst bent, ziet de pater familias toe op jouw gezondheid.
Maar de slampauper die jouw vader moest zijn, mat zich vleugeltjes aan en dacht
de hemel te kunnen bestormen met ijdele praatjes over zijn prestaties met de
vrouwtjes. Als schepper van alle dingen had ik dat ene plantje iets minder
hallocugeen mee moeten geven. Maar ja, niet getreurd, het is gebeurd.
-U bent toch
mijn vader volgens de overlevering?
-Mijn beste
Jezus, ik ben de vader aller dingen, gebeurtenissen en gedachten in eenieder
die zich te pletter verveelt en des ochtends de kerkdeur platloopt. Wat wil je
nou? Dat ik je erken als mijn wettige zoon terwijl er nog miljarden onwettige
zonen op me wachten die gewettigd willen worden?
-Oh mijn
god!
-Zo ken ik
je weer:)
-Wie wees me
de wereld vanaf de berg om daar rede over te spreken? Wie gaf me de sleutels
van het heilgdom der heiligen? Wie was het die mijn sandalen waterdicht maakte
om me in staat te stellen om de wateren te bedwingen en de samenstelling te
manipuleren zodat ik naast het vissersschip van mijn handlangers in het kwaad
het boek der boeken te kunnen halen zoals het McGuiness Great Recordbook heet?
Godver wie was het dan die de vissen in mijn handen deed vermenigvuldigen
zodanig dat over 1988 jaar allerlei rare halzen met een vis op de achterklep
van hun benzineslurpende haringkar rondrijden? Vertel eens oude man, wie was
het dan?
- A ben ik
geen oude man B weet ik echt niet waar je het over hebt en C waarom hang je aan
het kruis jonge vriend?
-Omdat ik u
verloochend heb, omdat ik mij koning der Joden waande en Kajafas zichzelf graag
als koning der judeërs ziet!
-Kajafas?
Wie... is dat die vent met die gouden tanden in zijn bek en dat rare hoedje op?
-Nee dat is
Ben Saunders geloof ik...
-Ben Ab Sala
Opsodesandstraal?
-Laat
maar... wat denkt u dat ik hier aan het doen ben?
-Ten eerste
roep je mij op terwijl ik het keidruk heb en eigenlijk geen idee heb waarom ik
hier reageer... ten tweede omdat ik om de haverklap aangeroepen word door Jan
en Alleman, en ten derde is het nu welletjes en wens ik je een behouden
hemelvaart... Doei!!!!
-Vader,
vader!
-Moet ik
soms een DNA-test doen voordat je me met rust laat? Jouw echte vader is een
woestijnbewoner die reggae speelde op zijn kameel en teveel grass scoorde. Je
moeder moest zich schamen!
-Snik...
[1]
De predikant die de rapture voorspelde op 21-5-2011 maar ongelijk kreeg. De
wereld verging niet.
[2]
1-6-2011 Wilders laatste woord in zijn rechtszaak op verdenking van haatzaaien
en discriminatie.
