Op die zeldzame dagen da'k 's morgens bij het grauwen, verkwikt en nota bene uitgerust wakker word, durf ik amper in de spiegel te kijken, bang voor het beeld dat me de vorige avond nog zo vertrouwd voorkwam. De specifieke gelaatstrekken van een aan Lombroso gelieerde galeiboef die zojuist van Duivelseiland is ontsnapt en bij leven en welzijn aan wal is gestapt op een idyllisch strand vol onschuldige badgasten die gillend de duinen opzoeken in de veronderstelling dat het Zevenkoppige Beest nu eindelijk een vertoning wenst te verzorgen voor een uitgelezen publiek.
Gillend en stampend raast de menigte vanaf duintoppen het beest toe. Plotseling verschijnen er vier ruiters, ze galopperen rond de wachttoren van de strandwacht en het geschetter van bazuinen, overstemt nu het uitzinnige publiek. Iemand grijpt een gitaar en begint te zingen. "There must be some kind of way out of here, said the joker to the thief..." De menigte zwijgt in verwarring gebracht, iemand zegt "Ik krijg geen verlichting, het wordt me te duister." Een ambulance sleept hem uit de vuurlinie en een zakenman pikt zijn wijn in. "Toch niet meer nodig," zegt hij tegen een fronsende dame die hij voor was.
De vier ruiters beginnen aan een vreugdevuur, ze schieten gaten in wolken waaruit in zwart geklede figuren nederdalen. Ze dragen zegels onder hun armen en gooien ze stuk in woede vanwege de Porsches en Cabrio's van de strandgasten. Die deinzen steeds verder terug achter de geestgronden. Het wordt hen te heet onder de voeten. Sommigen zien tot hun ontzetting de aarde veranderen in een zwarte vloeistof. "Waar kan ik mijn hypotheek aflossen??!!" Roept er een uit ontzetting. "Hier! Gooi het hier maar in!" Schreeuwt een net geklede heer en hij houdt een collectezak omhoog. Ik Dirk, Prins Paljas van Hogezolder kan het goed gebruiken voor mijn kunstcollectie. Als je mij het afbetaald, krijg je een enkeltje hemelse sferen..." In een flits puilen zijn zakken uit van de bankbiljetten en wordt Dirk geraakt door vurige scheuten uit een kist die in het midden van de meute is verschenen. Het is de God Mammon die besloten heeft dat het bezit van geld in deze tijd van schaarste een doodzonde is en laat Dirk achter in een poel van zwart bloed. "Weer een minder!" Kraait een heerschap zonder hoofdhaar met een speldje op zijn revers dat sterk op een geverfde meeuw lijkt, maar niet zeker is, want meeuwen zijn niet geverfd.
Goed dan, ik besluit maar koffie te gaan zetten en de rust keert weer op onze onvolprezen stranden. Het .beest keert terug in de zee met medeneming van een roodharige schone, eens het bezit van een zanger die even niet keek en zich verslikte in een bierworstje of twintig. De ruiters galopperen richting Wassenaar, alwaar een landgoed smeekt om hunner aanwezigheid...
De koffie smaakt een beetje raar. Er zit een luchtje aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten