Dit verhaal wil ik u allen niet onthouden…
Op een
zonnige dag, ontsteeg een konijn zijn hol in de grond om van het prachtige weer
te genieten.
Het was zo’n
heerlijke dag, een genot om mee te maken, dat het konijn al zijn
voorzichtigheid verloor, zodat een vos hem kon verschalken tussen zijn snorharen
door.
“Ik ga je
voor de lunch bewaren,” zei de vos.
“Wacht!”
riep het konijn benauwd. “Wacht liever een paar dagen.”
“O ja?
Waarom zou ik wachten?”
“Nou ik ben
net bezig mijn scriptie af te maken voor mijn doctoraal.”
“Ha, wat een
stom excuus. Maar welke titel geef je het eigenlijk?”
“Ik schrijf
mijn scriptie over ‘De suprematie van
Konijnen over Vossen en Wolven’.”
“Ben je gek?
Ik vreet je nu meteen op. Iedereen weet dat een vos te sterk is voor een konijn
en altijd overwint.”
“Niet echt
hoor, niet volgens mijn onderzoek. Als het je interesseert, kun je nu mee gaan m’n hol in en
het voor eens en altijd voor jezelf vaststellen door mijn teksten te lezen.
Als je dan nog niet overtuigd bent, mag je me opeten als lunch.”
“Jij bent
echt gek zeg!” Maar sinds vossen bekend staan om hun niet te bevredigen
nieuwsgierigheid (lees de scriptie van het konijn) en de vos toch niets te
verliezen had immers… en ging met het
konijn mee zijn hol in. Niemand heeft ooit de vos nog teruggezien.
Een paar
dagen later, opnieuw een zonnige dag, een zwoele wind ritselde door de
boombladeren en gaf de zomerse dag een heerlijke geur, ontsteeg het konijn
wederom zijn hol om ook van deze dag te genieten. Deze keer, verscheen er een wolf, klaar om
het konijn ter plekke op te eten.
“Wacht!”
Riep het konijn. “Je kunt me nu niet opeten…”
“En waarom
wel niet, pluizige lekkernij van me?”
“Ik ben nu
bijna klaar met mijn doctoraal scriptie, nog enkele bladzijden en ik promoveer op “De suprematie
van Konijnen over Vossen en Wolven”.”
De wolf
moest zo hard lachen dat hij bijna zijn grip verloor op het konijn.
“Misschien
zou ik je hier en nu niet op moeten eten, want je bent echt ziek in je hoofd
peentjesvreter. Wellicht ben je een beetje getoxomatiseerd door je grootouders.”
“Kom dan mee
en lees mijn teksten maar eens… dan ben je snel overtuigd van mijn conclusies,
zo waarlijk als ik hier in jouw klauwen hang.”
Dus liet de
wolf zich meetronen het hol van het konijn in om nooit meer tevoorschijn te
komen.
Een bevriend konijn kwam eens kijken hoe het er voor stond met de scriptie van het konijn.
“What’s up doc?
Hoe staat het er mee en waarom kijk je zo vrolijk broer?”
“Yup, ik heb
zojuist mijn scriptie voltooid. Maanden werk, maar nu is het af.”
“Gefeliciteerd…
en… waar gaat het eigenlijk over?”
“Het is
getiteld ‘de suprematie van Konijnen over Vossen en Wolven’.”
“Ben je daar
zeker van? Het klinkt niet echt plausibel.”
“O ja hoor.
Ik nodig je uit om binnen te komen en het te lezen, dan ben je snel overtuigd
van mijn bevindingen.”
Dus gingen
ze samen het hol van het konijn binnen. Terwijl ze naar binnen gingen, zag de vriend
de typische verblijfplaats van een student, tamelijk rommelig, de afwas sinds
weken niet gedaan, sigarettenpeuken over de vloer en rook de muffe lucht van
boeken en zweetsokken. De computer met de controversiële scriptie in een hoek,
met rechts een stapel vossenbeenderen en links een stapel wolvenbeenderen met
in het midden een leeuw die met een lodderig oog naar de vriend keek.
Moraal van
dit verhaal is: De titel van jouw scriptie doet er niet toe, zolang je een
adviseur hebt die je bijstaat met raad en daad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten