lange redevoering over het particratisme en meer van hetzelfde.

De particratie is het stelsel politieke partijen dat een kleine minderheid is binnen de democratie, maar alle besluitvormingen en beleidstechnieken in handen heeft. Een rotte appel... - zoals nu voortdurend en bijna dagelijks aangetoond is en wordt - en dit wankele particratische stelsel is een ramp voor de samenleving. Het PS is sinds de invoering ervan geen dag zonder grote en kleine calamiteiten geweest. Hele wereldoorlogen, interventies in op zich vreedzame dictaturen met ontelbare slachtoffers tot gevolg, verwoestende natuuronvriendelijke projecten en een cultuur van zakkenvullers en bonaneerders die over de rug van die zogenaamde democratie meer dan 3/4 van de wereldbevolking aan honger en sterfte overgeleverd heeft.

…Ik zou dus zeggen willen... Voldoet de Democratie als wereldwijd politiek systeem nog wel of moeten we terug naar de Holle Eik in het bos?

… De democratie is op sterven na dood. Het partijenstelsel heeft zijn langste tijd gehad. Daarmee is het een vraag geworden, de vraag naar hoe anders om te gaan met besluitvorming en bestuur. In de VS zie je dat een machtig blok als de Republikeinen wordt geteisterd door een soort 'worm' de TEA-party. Die 'worm' vreet het binnenste op van een in essentie goed georganiseerde democratisch gestuurd politiek lichaam. Het lichaam is ongeneeslijk ziek geworden door de vleesbacterie die Palin cum suis heet. Niet alleen de republikeinen gaan ten onder aan interne machtscontracten, de Staat zelf gaat ten onder aan een ongegeneerde hebzucht dat leidt tot complete bankroet en een maatschappelijke collaps. In ons land - en ook in België vooral - zie je dezelfde tendensen gebeuren. Een partij als het CDA dat O wonder alleen maar op de been blijft vanwege het interne getouwtrek rond gedogen en aflaten. Een eens grote politieke machtsfactor, niet in de laatste plaats door een volk dat van oudsher niet aan veranderingen overgeleverd wilde worden, maar plotseling voor het fait accompli werd gesteld door de studentenrevoltes her en der in Europa. Eenmaal geroken aan vrije seks, pot en weed, dope en LSD, steeds hardere muziek en groeiend inkomen, bleef het CDA achter als een uitgewoonde partij vol scheuren en afgebrokkeld gezag. De afgelopen dertig jaar is het electoraat meer dan driekwart minder geworden en overgelopen naar dubieuze politieke stromingen als de SP en nu PVV en in mindere mate naar de PvdA een partij van wollige branieschoppers van andermans centen. Evenzo geldt de deflatoire politieke stellingnames van het ongeregeld zooitje dat nu de blauwe bankjes bevolkt als vertegenwoordiger van maar 50% van het kiesgerechtigde volk, als een aflopende zaak omdat voor kleine problemen alleen maar grote catastrofes worden verzonnen. Ga maar na: jarenlang was er een beleid gericht op iedereen aan de slag. Mensen met een vlekje werden begeleid naar werk of in een veilige werkplaats aan de arbeid gehouden. Een paar idioten uit het politieke Walhalla beginnen een stichting, verrijken zichzelf met in hun kielzog een paar slimmeriken en hopla, politiek Den Haag gooit schielijk het badwater compleet met inhoud (het kind van de rekening) door het eerste de beste afvoerputje dat ze tegenkwamen. En zo kunnen we nog een paar compleet onzinnige beleidsvoornemens op tafel leggen. De politiek vervreemd zich van de straat, de straat weet ook al niet waar het om gaat en zo ontstaat een rigodon, een soort dodendans rond een pot met gouden munten dat allang niet meer de inhoud is waar het van wordt verdacht; namelijk goud. Daarmee komt het bruinste vuil aan de macht dat sinds de dagen van het grootste monster van de 20e eeuw niet gekend is. En niet alleen hier, maar ook in België en Frankrijk en aarzelend nog wel in Duitsland en al tijden manifest in Denemarken. Bekijk het electoraat en huiver!

Het alternatief, de derde weg...

…Die derde weg kom ik gaarne op terug verderop... Mijn grief betreft de particratie (geregeerd worden door partijgestuurde lichamen) vanwege de stelselmatige uitruil van standpunten neergelegd in verkiezingsprogramma's door de betreffende kiezer uitverkoren en als ruilmiddel gebruikt om de macht te kunnen krijgen of tenminste invloed. Voorbeeld... ik ben sterk tegen allerlei gereguleerde mechanismen als de woningmarkt, de grondpolitiek en nog wat los-vaste items die me de strot uitkomen vanwege allerlei ideologische standpunten (oké noem d'r maar een: de vrijheid om te sterven wanneer je dat wilt). Geen partij die zo'n standpunt als strijd- pijn -of breekpunt gebruikt vanwege de koprol die zoiets vereist. Dus blijven zulke vraagstukken onder in de la liggen.

Het zijn godbetert maar een paar duizend leden die een congres bezoeken en zaken zitten te bedisselen die van internationaal en landelijk belang zijn. Een referendum is ook al niet je van het vanwege de ... jaja... onderbuikgevoelens (zie Zwitserland met haar belachelijke onderwerpen als minaretten en hoofddoekjes)

Particratie is een hobby voor machtswellustelingen, de derde weg is tussen de democratische dictatuur van een minderheid, de tirannie van een despotische satraap (stroman voor industriële complexen waaronder het militaire en de grondstoffenmaffia) een vorm zoeken van inderdaad "De Holle Eik" in het bos.

…De derde weg is geen titel of connotatie, maar een middel om het beestje een naam te geven. In mijn kringen noemen we de derde weg ook wel mutualisme in aangepaste vorm. Elk Isme geeft mij persoonlijk al een vieze smaak maar is nu eenmaal onvermijdelijk bij het intermenselijk verkeer.

Het enge van particratie is de vermomming. Partiïsten roepen graag dat ze de democratie aan het beschermen zijn, maar zitten ondertussen hun kont te warmen in beschermde baantjes en riante wachtgeldregelingen als ze onverhoopt moeten vertrekken. Overigens was het Dritte Reich natuurlijk een particratisch monstrum met destructieve uitwerking pur sang. Eerst het democratische spel spelen en dan Machiavelli waardig de democratie uitgekleed en mensonwaardig de woestenij inschoppen. De tendens wijst er weer naar en iedereen lijkt bewust blind ervoor te zijn.
…Politieke maskerade is het laatste waar ik op zit te wachten. Eigentijds grotesk realisme komt in de buurt van een kandidaatstelling provinciale verkiezingen die onder het mom van een dubbele overtreding wordt gezuiverd terwijl de dieper liggende oorzaak een lovenswaardig soort medemenselijkheid is dat niet past in de partijcultuur van het zooitje opportunisten dat mij bijkans tot ochtendritualistisch kotsen maant.
…Laten we eens ideologische standpunten verlaten voor standpunten die het leven als volwaardig individu mogelijk maken. Ik heb niks met confessionele standpunten, sociaaldemocratische standpunten, liberale standpunten, nationalistische standpunten, industriële standpunten, bilaterale wapentechnische standpunten, grondstoffen uitruil tegen machtsmisbruik en exploitatie standpunten...

Wie heeft dat wel? De overgrote meerderheid van de burgerij staat zich te buiten te gaan aan arbeidsovereenkomstige bezigheden die veel tijd kosten en weinig ruimte laat voor partijpolitieke onderonsjes in goed uitgeruste zaaltjes met een verzekerde airplay nationwide. Het zijn net popsterretjes, uitgenaste friemelaars die onder het mom - jaja masker - van "Het goede voor hebben" gewoon zijn goede besluitvorming onmiddellijk terug te draaien voor partijpolitieke belangen.
…De oplossing is het opdoeken van de oude politieke situatie dat de kiezer een mandaat afgeeft aan een onbetrouwbare volksvertegenwoordiger, in die zin dat volksvertegenwoordigers per definitie teveel water bij de wijn moeten doen om hun verkiezingsbeloften gestand te doen vanwege het coalitiedenken ook bij jou, ook in de omringende landen.

Wat dan? Die beruchte derde weg van community, sharing en dealing is een verlopen en verloren weg. In 1989 of daaromtrent terecht van de aardkloot geschopt door Gorbatsjov.

Gemeenschap, kansen, verantwoordelijkheden en rekenschap afleggen zijn versleten begrippen. Gemeenschappelijk is er niets meer te verdelen. Iedereen zal en moet op de eigen bezittingen blijven zitten, kansen schep je niet, kansen dwing je af en verantwoordelijkheden worden al decennia lang bij anderen neergelegd... zoiets van: Mijn buurman dient zich aan de wet te houden en voor mij geldt dat er altijd een verzachtende omstandigheid is om dat niet te doen en ja... dat rekenschap afleggen...

Nogmaals het voert hier te ver om in 'n blog neer te leggen, maar ik wijs nog even op het begrip mutualisme dat een groot deel van het geheim blootlegt. (Zie Wikipedia voor een verklaring.) Symbiose is nodig voor samenleven, synergie voor samenwerken, synthese is als een mand vullen met verse appels en de verschimmelden laten zitten.

Nog even over de regering... die hebben we toch niet nodig om ons te waarschuwen niet voor een rijdende auto over te steken? De mens is een sociaal wezen, het kan niet alleen leven, het leeft in community's. Wederzijdse behoefte en gemeenschappelijke belangen leiden tot zekere overeenkomsten om ons veiligheid en andere gemakken te verschaffen. Kijk naar dit medium: niemand wordt onder dwang bezitter gemaakt van dit boek of krijgt een dringende oekaze om nu maar eens flink te gaan posten bij de eerste de beste signeersessie van deze fameuze schrijver. Wetenschapper, kunstenaar, filosoof en timmermansknecht vinden allen hun eigen inspiratie en wederzijdse impulsen en behoeften zonder de inmenging van een supervisor in de persoon van een in zijn denkkracht beperkt politicus die ook nog eens rekening te houden heeft met allerlei lobbygroepen en industriële chanteurs.

Om tot een succesvolle community te komen, zal ongelijkheid en onrecht uitgebannen dienen te worden en dat kan alleen maar door eerlijk spel, wederzijdse afhankelijkheid en rust in de tent. Het gevoel onrechtvaardig behandeld te worden brengt onrust teweeg, sterkt de raaskallende ophitser in zijn opportunistische machtsdenken en geeft voedsel aan de onderbuik zodat het onrecht nog verder uitgediept wordt. Het volk kun je 't niet eens kwalijk nemen, het is 't mechanisme van conservatieve krachten en behoudzuchtige van eigendomsrechten op grondstoffen en land die de samenleving heeft gemaakt tot wat ie is.
Mijn boekenkast staat vol ingewikkelde verhandelingen over federatief mutualisme een leer door Kropotkin en Proudhon bedacht; uitgewerkt, anderen hebben weer hun steentje bijgedragen aan het nog ingewikkelder maken dan het is. Probeer die leer tot een essentie terug te brengen en zelf uit te voeren door een uitruil van talenten te organiseren de Dienstenvacaturebank geheten. De idee is om diensten uit te ruilen zoals het woord al zegt. Om regels weg te werken moet je gewoon de regels afschaffen en van tevoren aangeven wat er voor in de plaats komt. Beter zou zijn, met de grijze economie van Ghanezen in de Bijlmer (Amsterdam) in het achterhoofd om zo'n situatie spontaan te laten ontstaan.

Tijdens de laatste diepe crisis '75/'81 of daaromtrent, werd de arbeider met twee voeten hardhandig op aarde teruggezet. In die jaren begonnen zich spontane economieën te manifesteren. Op basis van een uitkering, werden er handeltjes opgezet, klussendiensten georganiseerd en ontstonden er kunstenaarsinitiatieven en buitenparlementaire actiegroepen die niks van krakersrellen van doen hadden (ook een onderdeel trouwens) maar alles met eloquent van je afbijten in het toenmalige discours van no-nonsense politiek en ijzerharde bezuinigingen. Het fenomeen anarchistische werkloze ontstond in die tijd.

Moraal van dit verhaal... als de mens wordt teruggeworpen op zijn basisnoden, is hij inventief genoeg om de regels te verwerpen en zijn eigen parameters te ontwerpen.

Ik blijf bij die "Holle boom theorie" vanwege het blote feit dat in tijden van teruglopende welvaart elk omhulsel aantrekkelijk is.
Op een goede dag, het was ergens in mei omdat de krokusjes d'r kopjes lieten hangen en de primula begon te bloeien, kwam ik na een lange wandeling langs het terras waar de Heren Spinoza, Newton, Einstein, Tesla en Teilhard de Chardin dagelijks een kopje vinnegrettethee kwamen nuttigen en elkaars geschriften om de oren sloegen onder het slaken van venijnige kreten als "Ik denk tenminste heren," Spinoza; "De appel is mijn getuige" Newton; gevolgd door de pruttelende commentaren van Einstein en Tesla. Teilhard de Chardin zat daar dan altijd een beetje zelfgenoegzaam aan zijn pijpje lurkend bij. Zei niet veel en liet het allemaal tot zich komen.

Op die bewuste namiddag had de Chardin er kennelijk genoeg van. Hij stond plotseling en met een rukkerige beweging op, smeet zijn pijp in de rododendrons en siste Spinoza toe dat niet hij bestond vanwege het denken, maar dat Descartes deze wereldberoemde uitspraak verzonnen en gebezigd had. Ergo summa con summa sum dat hij: Spinoza... een vergulde boef was met gemanicuurde jatten en een opgepoetst gelaat (Als pater Jezuïet dorst de Chardin blijkbaar niet blote billensmoelwerk te zeggen).

Dat gezegd hebbende, snoof de Chardin nog eens diep, wierp een frons op Friedrich Nietzsche die in zijn zakdoek zat te proesten, groette vrij minzaam WF Hermans en K van het Reve die armpje zaten te drukken aan de rand van het terras en beende met kwaaie stappen weg richting Mont La Verde Du Fin om bij Cezanne te gaan uithuilen.
…Tsja die Hegel.... zattie de laatste keer niet bij Jenssen zijn beklag te doen over Lou Andreas-Salomé die op haar niveau onverwijld de philosophenpolitzei in kennis stelde van haar voornemen om met een verouderde Walther PK zijn kop van de romp te schieten of heb ik nu de vlegeljaren van Lange Frans in 't vizier?

Het hele verkiezingscircus zal eens ophouden te bestaan omdat de staat van wetteloosheid haar intrede doet zoals na iedere chaos er een andere chaos ontstaat die van mensen praktische wezens maakt. Wetteloosheid hoeft niet per definitie anarchie te zijn, wetteloosheid is een manier van bestaan dat in experimentele tijden het beste uit de samenleving haalt. Leegloop van het voorland maakt dat de achterblijvers een parallelle economie gaan vormen, men helpt elkaar, heeft elkaar ook nodig en dat bindt samen.

Wat nou weer?

Plotseling is er dan geen stroom meer voor internet en eifoon, peperdure electrokarretjes en snelle treinverbindingen. Radar valt uit, luchtvaart stopt, scheepvaart alleen nog mogelijk onder zeil of roeien bonaneerders! Gaskraan gaat dicht, winters worden harder, zomers worden heter, werkgelegenheid is enkel en alleen nog maar voor beveiligingsdiensten die met hun laatste kogels gestolen uit de wapendepots van Gladio en Berlusconi’s P2 de matchmakers bescherming bieden.

Toch wil de mens wonen, kleren aan het lijf, een aardappeltje eten en een biefstukje erbij liefst. De mens wordt teruggeworpen op het zelf, de innerlijke klok, de innerlijke coderingen die de mens allang vergeten was (dacht ie) en nu van pas lijken te komen. Eerst gaat de mens stelen, moorden en weet ik al niet wat. Dan gaat de mens in paniek raken, komen er praatgroepjes die elkaar gerust stellen dat het zo erg niet is, dat Jozef ook sprinkhanen at en drenkelingen elkaar. Dan gaan de ondernemender types op pad, braden zo hier en daar een oude filosoof, slecht ter been, kon niet vluchten helaas en tegen de tijd dat alle oude baasjes en wijfjes doorgedraaid zijn, komt het gezonde verstand weer tevoorschijn, worden de handen ineengeslagen en ontstaat het Utopia ineens wel. Komt Moore ook even om de hoek kijken met een hartstochtelijk bravo...

Kortom, het kiesstelsel is dan een archetypische verschijning en komt een hele tijd niet meer in beeld. Totdat enkele ondernemende types op pad gaan, her en der een stukje mensenvlees braden en de cyclus weer van voren af aan begint.

Nog even over Plato…


…Plato sucks! Plato met z'n elite, z'n faustiaanse dikdoenerij over kunst en cultuur dat als een etterende puist zou moeten worden weggesneden uit des mensen benarde hersen(non)capaciteit. Niet Plato met z'n denkbeelden over een standenmaatschappij die volledig te definiëren valt als puur despotisme.

1. De mens, althans sommigen, willen alles onder controle hebben en houden en het liefst naar zich toe trekken omdat controle status geeft en emolumenten en privileges en noem maar op wat voor uitwassen en spinselen de mens toestaat om als controleur door het leven te mogen gaan.

2. Wat dan in de plaatsgesteld van het controle-platoonse-cultihaterige-discours? Blijft over de oude structuren rond de holle eik in het bos.

Logica brengt je van A naar B. Verbeelding brengt je overal
- Albert Einstein

“Haha toch nog een gemompelde quote van Appie, m'n liefste... “

3. Wat dan?! Dat weet ik niet... of toch wel?
Hervormen uit idealisme is zelden een gouden greep gebleken. De idealist is even een held, later neemt de incubator het over. De incubator is als de uitvinder van de guillotine, de oprichter van bloedraden en heksenwagen, de volger en uitvoerder van doctrines.

4. Vervolgens komt afgunst en na-ijver in beeld, niet voordat de controleur zich heeft gemeld. Beria was een controleur, Trotsky een incubator... Om er even de nabije revolutionaire geschiedenis bij te halen. Pas geleden beet iemand me toe dat de kop van Guevera die aan mijn muur hangt die van een massamoordenaar was... volgens velen was Che juist een idealist en verloor zijn ideaal met de neus op de feiten gedrukt... het werd hem ontfutseld door de regeerbeluste reconquistas... Vervolgens werd en wordt hem de schuld in de schoenen geschoven.

Waarom Tejo? als jij geen helden vereert???? Hangt die kop dan aan jouw muur? Tezamen met die van Lennon, Lenin, Van Gogh, Martin Luther King, Rembrandt en Ghandi!!!!????? Ik noem het de Lost Illusions dames en heren. Het verlies van geloof en waarde en een waarschuwing niet te worden als zij... Verliezers op het ouijabord van geopolitieke machtsspelletjes. En ja, hun gedachtegoed staat op de universele harde schijf, maar wat wordt ermee gedaan?
Juist al die voorgangers met de allerbeste intenties hebben niet voor elkaar gekregen dat het "Systeem" uitmuntend beschreven door Pirsig, onderuitgehaald werd. Het is de massa, die telt, de charisma van leiders en voorgangers die meer appelleert aan gevoelens van behaaglijkheid, dan wel onbehaaglijkheid. Een Berlusconi die ongegeneerd zijn gang kan gaan zonder schaamte en wordt vereert als een volksheld. En zo kunnen we er nog een stapel aanwijzen. Kijk ook eens naar de uiterst aimabele Rutte en verder en verder en verder...

Nog even over democratie …

…"Verkeer als een samenspel van weggebruikers" Hiermee is het failliet aangetoond van een door en door verrot systeem als het huidige democratische. We spraken af dat bij een paal met groen oranje en rood licht in stijgende opvolging de verkeersdeelnemer zich zou houden aan... groen is rijden; oranje is remmen en rood is stoppen of stilstaan. We spraken ook af dat we een bepaalde snelheid aan zullen houden, conform de gevaarzetting van overschrijding (bij een kleuterschool bv) alert zijn en ons houden aan de aantoonbaar daartoe gepositioneerde verkeersborden. Wat er vervolgens gebeurt is dat de haastige ambassadeur zijn chauffeur maant de gang er in te houden omdat er hoogstbelangrijke zaken bestaan die de onverdeelde en onverwijlde aandacht van deze hoogwaardigheidsbekleder nodig heeft. De gewone slagersknecht die erachter rijdt ziet dat, denkt bij zichzelf dat ook hij belangrijke zaken af te handelen heeft die geen vertraging dulden en spoort zijn rechtervoet via een ingewikkeld neuronometrisch systeem aan om hetzelfde te doen als de diplomaat. Daar weer achter een huismoeder met een struma en zweetvoeten, gevolgd door Kareltje die vanwege puberale naweeën geen geduld kent en het huismoedertje keihard van de weg drukt om toch maar een meter of vier eerder bij het verkeerslicht te mogen stoppen om in het kielzog van slagersknecht en ambassadeurstransporteur de straatstenen uit het wegdek te sleuren met een oorverdovende acceleratie en navenante rubbersporen.

Ergo summa komma sum, eenieder doet wat ie wil en lapt omgangsvormen nodig in het vrije verkeer tussen mens en dier omstandig aan den laars. De fout komt dit keer van bovenaf, hetzelfde als de uitholling van de democratische gedachte van boven komt.

Maar dan komt ene Koos Spee om de hoek kijken. Die vindt dat de automobilist aan allerlei extra regeltjes moet voldoen. Afgezien van goede regeltjes als gordeltje om, niet bellen of uit het raam spuwen tijdens het rijden, stoppen voor rood en rijden bij groen, niet toeteren tijdens het afscheid, heeft meneer Spee ook nog een aantal laterale spelregels laten bedenken die het autorijden steeds minder aantrekkelijk maakt. (ik ben bezig een vorm te vinden voor hoe het dan wel moet met de samenleving) Spee installeert allerlei geavanceerde apparaatjes waarmee de snelheid tot op de millimeter wordt afgeklokt. Twee millimeter over de schreef en Koos stuurt je subiet een rekening. Koos heeft hierbij een standpunt. Als je jezelf aan de snelheid houdt, gebeurt je niets.

Koos is de verpersoonlijking van een regering die eenieder bij voorbaat wantrouwd. De afgelopen kabinetten hebben gewedijverd in rookverboden, pascontroles, preventieve fouilleringen en noem ze maar op al die maatregelen die maar een ding veroorzaken... een gevoel van onveiligheid, onbehagen en wantrouwen naar iedereen.

Deze beleidsdaden zijn ingegeven door een gebeurtenis die op zichzelf gruwelijk en barbaars is: 9-11-2001. Volgens mij was Nederland het eerste land dat een veiligheidscoördinator heeft aangesteld, het eerste land waar gebivakmutste zwarthemden met gummiknuppel en traangas huizen binnendrong met vermeende moslimfundamentalisten die het als een puberaal spelletje zagen om websites te vullen met semantische blabla en idiosyncratische korantekstvertalingen. Onschuldig? Nee, waard om invallen te plegen en er een nationaal televisieavondje van te maken? Ook niet. Op het bureau roepen en een stevige reprimande op z'n Baantjer's: Niet meer doen jongens!

Zelfs in de VS waar de vliegtuigen angst en beven brachten, is men niet zo doorgeslagen als in dit land. Gemeente Vreesch en Beef met haar Binnenhof en antiterreurmaatregelen heeft het verkeer in dit land danig verstoord en kan de geest niet meer terug in de fles krijgen. Integendeel, ze hebben een kapperszoon uit Venlo aangetrokken om het land nog verder af te laten glijden naar een zelfveroorzaakte zondeval hoofdschuddend bekeken door buitenlandse waarnemers. (zie Wiekielieks

... Wat dan? Een revolutie? Op de barricaden? Verkiezingsboycot? Het laatste zou ik propageren, echter de kieswet zegt dan dat er nieuwe verkiezingen moeten worden uitgeschreven en in de tussentijd is het hele apparaat tot nietsdoen gedoemd.

Summa gumma ;-)

Europa zou één moeten worden en opgaan in een federatief stelsel zonder parlementen maar met raden. Dan komt de aloude politieke machinatie weer aan bod en is het oude wijn in... Overigens is de radenfederatie een beladen begrip onder het Oud Strijders Legioen... Raden... Sovjets... Commies, Trees waar is mijn geweer?

Wat ik zou doen? Nederland verlaten en aan het lot overlaten, niet omkijken want dan verander je in een zoutpilaar. Eenmaal verlaten overspoeld de Noordzee de kusten en brengt het land weer terug naar haar oorsprong: een moerassige delta in de kromming van de Rijn.

Knipoog naar Anarchia...

Als we tezamen oplossingen zouden vinden voor de verlopen Vreesch & Beef dogmatiek, de Bruine Demagogie en het Institutionalistische Hospitaliseren van Ongekende Mogelijkheden onder het toeziend oog van dilettantistische protofascisten tsjakka! ben ik er helemaal voor in om die oplossingen aan de man te helpen brengen. Mijn ideale maatschappij heb ik al geschetst namelijk. Ik ben hartstikke voor de Holle Eik dialectiek, de kleine gemeenschappelijke initiatieven die optrekken met een netwerk van gemeenschappen in aanvulling van elkaars noden en behoeften. Federatief mutualisme in een notendop.

Afschaffen de kiesstelsels, de parlementen en de raden van grote geïndustrialiseerde landen en staten, de globalistische kapitaalmarkt, de collaboraties met zich vijandig opstellende regio's en oliekartels als OPEC en wapenkartels annex annex. Niet te doen? Niet te geloven? Niet te realiseren en een natte droom van een antiglobalist in de zin van het voorgaande? Non de rien! Die beweging bestaat, is actief en welbespraakt. Je kunt er geen lid van worden, maar steunen waar je staat of gaat. Zelfs actief meedoen is geen probleem. Geen ballotagecommissies, kiesverenigingen of politieke klasjes. Je borduurt eenvoudig een Rode A op je jasje, grijpt een rugzakje met een krentenbol en tandenpoetsgerei en vertrekt spoorslags naar Reykjavik, Kioto of Buenos Aires of where all the action is going on. Come to Chicago, Stephen Stills...