Knal! Kerstbal...

Ze zaten met z'n tienen in een roeiboot. Wat deden ze daar? Ze mijmerden wat, kletsten wat, drie hadden er een dispuut, twee zaten te bamzaaien en de vijf anderen hadden zo hun eigen ding.
Het weer was goed, rustig, geen bewolking en een ielig zonnetje dat kalmpjes over het wateroppervlak scheen. Geen vuiltje aan de lucht, geen golf die het bootje bedreigde. Aan de einder was nog net een streep land te zien, aan de andere kant een messcherpe horizon. Geen vuiltje aan de lucht, geen kapers op de kust, het was mooi weer en een kalme rust. Op de drie disputers na, maar dat mocht toch geen naam hebben.
Geen vuiltje aan de lucht, maar in het bootje werd het plotsklaps erg onrustig. Arthur had een fles uit z'n mouw gehaald en wilde Friedrich ermee slaan. "Ho ho!" Riep Carl driftig. "Als we gaan slaan doe ik mee!" "Maar eerst die fles leeg zuipen!"Schreeuwde Georg Friedrich Wilhelm schor. "En daarna pas mag je die hufter zijn schedel inslaan!"
De stuurman, een kerel met een doek om zijn schouders en een dik boek in zijn hand, stond op. Hij was breedgeschouderd en werd daarom Plato genoemd (Plato is Grieks voor breedgeschouderd).
De stuurman begon in een onverstaanbare taal tegen de boeggast te schreeuwen - ook al een vent in een doek gewikkeld -. De boeggast greep naar een met linnen omwikkelde rol en stond ook op. De situatie leek er dreigend op te worden. Van zachtjes schommelen ging het bootje over in vervaarlijk slingeren.
Het werd echt link toen een van de bamzaaiers zijn dobbelsteen overboord zag gaan. Hij stootte een kakafonie aan Italiaanse klanken uit, greep in zijn boezeroen en trok een levensgevaarlijke dolk. De andere bamzaaier begon dreigend te zingen en de bamzaaier met de dolk viel hem bij. Het was het beroemde duet de Parelvissers van Bizet.
Geen van de kemphanen gaf speciale aandacht aan het gezang. De fles werd leeggezopen, het boek daalde neer op het eerste hoofd dat de stuurman kon bereiken en de linnen rol werd tot aan de schacht in Friedrichs hol gedouwd. Tot bloedens toe...
Waar de stuurman stond, zaten nog twee mannen aandachtig en zeer gedisciplineerd naar het tafereel te kijken.
"Dat gaat niet goed Douglass," zei de een. "Nee Erwin, hier moet wat worden gedaan." zei de ander zonder zijn pijp uit de mond te halen. "Een Tobroekje?" Vroeg Erwin... "Liever een Midwaytje," kraste Douglass... Terwijl de een zijn Schmeisser vanonder de roeibank haalde, greep de ander zijn rondborstige Colt Peacemaker. De kalme rust, al verstoord door het gekrakeel, werd nu ronduit uiteengereten alsof je een kolenkit leeggiet op een metalen plaat.
"Nou Erwin, dat was wat je noemt een Knal! Kerstbal en het is niet eens Kerstmis...Hahaha!"