Frantic Melody

Steeds vaker zie ik het zwaard en het beeld van de ridder opduiken als het embleem van meestal

mannengroepen die genoeg van de feminieke samenleving (whatever that will be) hebben en terugverlangen naar de tijden dat de heer op het kasteel de lakens uitdeelde en zijn volk bezag van de grote hoogte die een toren maar kon bereiken in dier dagen. Dromend van het 'droit de seigneur' ook wel jus primae noctis (recht van de eerste nacht), heroïeke veldslagen, drinkgelagen en mannen die elkaar de loef afstaken in kracht en behendigheid door steekspellen en mannelijkheidsrituelen...

Het zijn  de would be Ridders van de Ronde Tafel die immer een leidersfiguur hebben in de gedaante van Koning Arthur. Want ja, gestaalde heren kunnen zich wel kerel van stavast wanen, maar hebben een steunpilaar nodig, die op zijn tijd zegt: Ga ervoor! In mijn ogen is het de regressieve drijfveer van dit soort Band of Brothers die het individualisme afwijzen en in groepsverband een doel nastreven dat hoog in de wolken verborgen ligt. Ga ervoor! Waarheen mijn leider? Tja, weet ik het... God, vaderland, de natie? Verzin een list Tom Poes!

De associatie is snel gemaakt natuurlijk: klassiek fascisme, maar zo eenvoudig ligt het niet. Boud gezegd is elke vorm van mannelijke samenscholing gebaseerd op gerestaureerde verhoudingen en autoriteit fascistisch. Maar zo zijn we niet meer in de wieg gelegd. Stuk voor stuk dromen alle ridders van de Ronde Tafel van heerschappij... een ridder is van adel en daarmee uit. Ook al zijn ze met duizenden, je zal het net zien, elk lid waant zich de overwinnaar, de man die het maakt of gemaakt heeft. De competitie is zwaar en ook weer niet, want het moet wel leuk blijven! Voor je het weet komt er echt een mannetjesputter die met twee vingers in zijn neus alle anderen met een arm op de rug gebonden de baas is. Dat kunnen we niet gebruiken hè! En... het is maar een spelletje wordt er telkens weer benadrukt. Ja, maar wel een spelletje dat met uiterste precisie op het serieuze af wordt gespeeld. Er komen graden en een kader, de welbespraakte drijft omhoog, de sterke stoere drijft met hem mee en voor je het weet zit je weer in de privileges en het onderscheid.

De groepsdynamiek van het begin, krijgt langzamerhand het karakter van de zoveelste kastestructuur. dat drijft de mannen bijeen en zorgt voor een pikorde. Bewezen is dat het groepslid dat zich het meest manifesteert, een grotere rol krijgt toebedeeld. Daar hangt loyaliteit aan vast, want zijn populariteit is er op gebaseerd: op loyaliteit. In die fase wordt het spelletje verlaten voor het doodernstige werk: het groepsbesef, vijandbeelden en onvermijdelijk het geweld tegen andersdenkenden. Dan komt het beeld wel gevaarlijk dicht bij het fascistoïde gedachtengoed en tirannie. De absolutisten grijpen hun kans, zien zo'n club 'zwaardvechters' als hun privé vervoermiddel en bedenken een manifesto dat er niet om liegt. Minder Marokkanen? Gaan we regelen... Ongelovige honden die inferieur zijn aan het ideologische gedachtegoed dat zo'n beetje overal weggehaald wordt, puur eclecticisme, ongeveer bijeengeraapt uit de beerput van de geschiedenis... Linkse landverraders, gutmenschen die hun eeuwige straf niet zullen ontlopen als de tijd daar is! We naderen nu dicht dit punt.

Naast de fanatieke blut und boden gasten, heb je de geloofsfundamentalisten... O jee... vuur en zwaard... stichtende liederen, stichtende leefregels, een kruis of halve maan, bomgordels en je hebt de poppen aan het dansen. Dan is de lol er snel van af en is zo'n club al gauw dodelijker dan dertig Hells Angels op een zwoele vrijdagavond tijdens de nacht van Assen. Dodelijker in dreiging, want het is nimmer de bedoeling om echt koppen af te hakken, of ledematen in de lucht te laten vliegen. Ook al begint de stemming wel om te slaan en wordt het een wijdverbreid tijdverdrijf vooralsnog in de landen die als achterlijke streken worden gezien. We stevenen af op een hernieuwd tribaal elan... en niemand weet de rem nog te vinden... ook de gematigden niet... die weten niet waar ze kijken moeten, hadden wel verwacht dat het zo'n vaart niet zou gaan lopen. Zagen de verbetenheid niet, de haat, de achterlijke aannames en feitenvervalsingen... Onvermoeid hebben die gematigden geprobeerd om middels argumenten en statistieken de schellen van de ogen der verdwaalden te rukken. Maar die verdwaalden van geest radicaliseren met de dag en nooit had iemand nog verwacht dat de fouten uit het verleden zo stevig omarmd werden als mogelijke oplossingen, sterker als de Oplossing (der Entlösung!). Deportatie is allang geen verboden woord meer, etnische zuivering, wie had ooit nog gedacht dat het na de Balkanoorlog ook in onze wijken zou klinken?

Het is al kwart over twaalf en de trein is al vertrokken en de machinist is de dodemansknop kwijt!