In het kader van de blote opsporingsfeiten en het verzet tegen de heersende paranoia van het verdoemde policor discours, hebben Mats Bulder en Bas Boest een oproep gedaan om tot de oprichting van de Schietpartij te komen. Staande de eerste oprichtingsvergadering zijn beide heren dan ook standrechtelijk geëxecuteerd. Net goed zou u denken.
Maar... er is altijd een maar en die maar maakt dat er immer een vervolg komt op het rioolrechtse denken dat de Schietpartij een belangrijke aanvulling is op het bestaande particratische podium. Terwijl Bulder en Boest hun verdiende loon kregen voor hun initiatief, stapten er zes aspirant bestuursleden naar voren om de eed op de volgekalkte vlag te doen die al een tijdje slapjes neerhing in de hoek van het door kruiddamp doorrookte kamertje. De beul van diens had namelijk een vol magazijn nodig om Bulder & Boest uit te betalen.
Na de eed was er ruimte voor wat kreukelig gekeuvel en toen de beul weerom kwam met drie nagelnieuwe magazijnen vol patronen die bewerkt en gepolijst een schitterende aanblik boden, kreeg ie het nog druk. Frans Plak, Kees De Knuister, Paul de Monk, Patrick van Zwiersel, Trudy Monk (geen familie) en Felix Marskamp werden ruw tegen dezelfde muur gezet alwaar de lichamen van Bulder & Boest nog lagen na te roken en vanuit de heup neergeknald door de beul die er zowaar plezier in kreeg. Hij wachtte de volgende beëdiging niet meer af en begon systematisch alle aanwezigen keurig met een nekschot naar de Nieuwe Wereld te sturen.
De oprichting van de Schietpartij was hiermee een feit.
Van de beul is niets meer vernomen. Een kieslijst is er bijgevolg niet van gekomen en naar subsidie kunnen de nieuwbakken Schietpartij leden ook fluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten