De particratie

De particratie is het stelsel politieke partijen dat een kleine minderheid is binnen de democratie, maar alle besluitvormingen en beleidstechnieken in handen heeft. Een rotte appel... - zoals nu voortdurend en bijna dagelijks aangetoond is en wordt - en dit wankele Particratische Stelsel is een ramp voor de samenleving. Het PS is sinds de invoering ervan geen dag zonder grote en kleine calamiteiten geweest. Hele wereldoorlogen, interventies in op zich vreedzame dictaturen met ontelbare slachtoffers tot gevolg, verwoestende natuuronvriendelijke projecten en een cultuur van zakkenvullers en bonaneerders die over de rug van die zogenaamde democratie meer dan 3/4 van de wereldbevolking aan honger en sterfte overgeleverd heeft. 

 
…Ik zou dus willen zeggen... Voldoet de Democratie als wereldwijd politiek systeem nog wel of moeten we terug naar de Holle Eik in het bos? Nee de wereldwijde democratie ligt al gestorven te roesten op de puinhopen van de geschiedenis, want zo staan de zaken er voor:

… De democratie is dood. Het partijenstelsel heeft zijn langste tijd gehad. Daarmee is het een vraag geworden, de vraag naar hoe anders om te gaan met besluitvorming en bestuur. In de VS zie je dat een machtig blok als de Republikeinen wordt geteisterd door een soort 'worm' de TEA-party. Die 'worm' vreet het binnenste op van een in essentie goed georganiseerde democratisch gestuurde politiek lichaam. Het lichaam is ongeneeslijk ziek geworden door de vleesbacterie die Palin cum suis heet. Niet alleen de republikeinen gaan ten onder aan interne machten, de Staat zelf gaat ten onder aan een ongegeneerde hebzucht dat leidt tot complete bankroet en een maatschappelijke collaps. In ons land - en ook in België vooral - zie je dezelfde tendensen gebeuren. Een partij als het CDA dat O wonder alleen maar op de been blijft vanwege het interne getouwtrek rond gedogen en aflaten. Een eens grote politieke machtsfactor, niet in de laatste plaats door een volk dat van oudsher niet aan veranderingen overgeleverd wilde worden, maar plotseling voor het fait accompli werd gesteld door de studentenrevoltes her en der in Europa. Door het debacle Wilders vs Gedoogconstructie heeft de partij nog meer kracht ingeleverd, als ze al tot krachtsinspanningen in staat was

Eenmaal geroken aan het kromme machtsdenken bleef het CDA achter als een uitgewoonde partij vol scheuren en afgebrokkeld gezag. De afgelopen dertig jaar is het electoraat meer dan driekwart minder geworden en overgelopen naar dubieuze politieke stromingen als de SP en nu PVV en in mindere mate naar de PvdA een partij van wollige branieschoppers van andermans centen. Evenzo geldt de deflatoire politieke stellingnames van het ongeregeld zooitje dat nu de blauwe bankjes bevolkt als vertegenwoordiger van maar 50% van het kiesgerechtigde volk, als een aflopende zaak omdat voor kleine problemen alleen maar grote catastrofes worden verzonnen. 

Het huidige regime onder het rood/blauwe vaandel... een van mijn favoriete uitspraken is dat sociaal democratie en liberalisme een verwoestende mix is net als elke beweging die iets met sociale adhesie wil zich nimmer mag inlaten met vrije marktdenkers die willens en wetens het eigen belang vooropstellen als een hoog bereikbaar ideaal, goed voor eigen rekening, slecht voor het algemene nutsdenken. 

Ga maar na, een zo'n doorgedrukt beleidsvoornemen van totaal in zichzelf gekeerde gekkies met een sociaal liberaal sausje overgoten: Jarenlang was er een beleid gericht op iedereen aan de slag. Mensen met een vlekje werden begeleid naar werk of in een veilige werkplaats aan de arbeid gehouden. Een paar idioten uit het politieke Walhalla beginnen een stichting, verrijken zichzelf met in hun kielzog een paar slimmeriken en hopla, politiek Den Haag gooit schielijk het badwater compleet met inhoud (het kind van de rekening) door het eerste de beste afvoerputje dat ze tegenkomen. Nu probeert de politiek opnieuw het badwater terug te vissen - maar laat het kind verrekken - door een beleid in te voeren om mensen die om welke reden dan ook werkloos zijn geworden met behoud van uitkering gewoon weer aan het werk te zetten in hun eigen beroep. Als dat niet van de gekke is, weet ik het ook niet meer. Er wordt al gerept over nieuwe slavernij, maar dat is het woord niet. Het is een compleet doorgedraaid voornemen, niet in het minst met een blik op het blauwe pluche, maar het meest voor de heil en glorie van dominante ondernemers die het loonkostengebouw eindelijk na al die jaren losgetornd willen zien worden. Hun kans, en die wordt geschapen door twee partijen die maar een promille van het Volk uitmaken.

En zo kunnen we nog een paar compleet onzinnige beleidsvoornemens op tafel leggen. De politiek vervreemd zich van de straat, de straat weet ook al niet waar het om gaat en zo ontstaat een rigodon, een soort dodendans rond een pot met gouden munten dat allang niet meer de inhoud is waar het van wordt verdacht; namelijk goud. Daarmee komt het bruinste vuil aan de macht dat sinds de dagen van het grootste monster van de 20e eeuw niet gekend is. En niet alleen hier, maar ook in België en Frankrijk en aarzelend nog wel in Duitsland en al tijden manifest in Denemarken. Bekijk het electoraat en huiver!


Deze week was het alweer raak in sidderend Den Haag. een premier die de protestante clerus voor zijn karretje wil spannen en een malloot die midden in crisistijd een religie aanwijst als het probleem van de jaren tien van deze eeuw. Laten lullen zegt men dan. Goed hoor, laten fikken en niet meer blussen, dat maakt schoon schip en biedt kansen voor een echte kanteling.

Die kanteling komt er vroeg of laat. Maar laten we eens stilstaan wat we er zelf aan kunnen doen door eigen initiatieven, gericht op buurteconomie, door anders om te gaan met energie en bestaande middelen in te zetten. De kansen liggen er, er zijn intelligente geesten bereid om mee te helpen. Bekijk de signalen op ons onvolprezen internet en doe mee!