Joost Zwagerman, Bram Bakker, Jan Mulder, Sophie Hildebrand et al, cum suis en wie er nog meer aangesloten is bij de gekte van Hilversum, ze hebben één ding gemeen. Museumbezoek en dan het liefst in de catacomben van een in de oorlog fout museum [lees hier] om daar stukken uit op te vissen die het daglicht niet verdragen kunnen. Zwagerman en zijn vrienden poneren zich als kunstliefhebbers, maar vooral Zwagerman heeft al enkele tentoonstellingen mogen maken als gastcurator. "Ze moeten me wel hebben," zegt hij dan grijnzend van oor tot oor. Zwagerman heeft wat boekies geschreven, maar is bekender van zijn kop op de televisie dan wat hij op papier plettert. Bagger! Kletsen kan hij als de beste, en nu mag hij met de usual suspects in zijn kielzog de kunsthysterische kenner uit gaan hangen.
Nederland verwordt tot een cultuurarm land, een land dat haar kunstenaars de Noordzee in en over jaagt. Echte kunstenaars vechten jarenlang om een museum te mogen bouwen in een leegstaande fabriekshal, moeten tientallen helsdeuren open zien te trappen, lullen de blaren op hun tong, maar als je een celebrity bent, krijg je zelfs de kelderdeuren van een wereldvermaard museum open zonder al te veel moeite in de tijd die nodig is om een eitje te koken. Vanwege de kijkcijfers, de exposure, de toestroom van honderdduizenden idioten die zich laten lokken door de glamour van een TV presentator die in z'n rooie decor een platheid permitteert waar zelfs jakhalzen kotsmisselijk van worden.
Ik word er dus kotsmisselijk van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten