Conditie.

Ongeveer 2% van de Nederlanders heeft een IQ dat hoger is dan 125 of 130 (afhankelijk van de test) en is daarmee hoogbegaafd. Tussen denken en denken zit weldegelijk een groot verschil. Er zijn convergente denkers die alle informatie welke ze krijgen meteen inpassen in hun eigen wereldbeeld. Divergente denkers, breiden hun wereldbeeld juist uit met de zopas verkregen informatie. De convergente denker verdikt, de divergente denker verheldert zijn blik.

Een hoogbegaafde worstelt vaak met de divergentie en de convergentie in zijn denken, het is veelal een samenspel tussen de verschillen in het denken an sich. Meestal wint het convergente... De divergente denker is echter meestal juist degene die niet vast te pinnen valt op kennis of de mate van slimheid. De divergente denker valt overal buiten de boot. Te intelligent om hoogbegaafd genoemd te kunnen worden (vaak is de IQ test een onmogelijk middel om überhaupt de intelligentie te meten van divergente denkers). Vaak ook, werken 'superbegaafden' niet aan hun status... voor hen is de intellectuele uitdaging het belangrijkste in een carrière. 

Het zou te verklaren kunnen zijn uit mijn observatie ten aanzien van het gedrag van hoogbegaafden. Sommige hoogbegaafden vinden zichzelf zo superieur aan de gewone of normale mens, dat het arrogante etterbakjes zijn die voor elke wissewasje als een verongelijkte peuter krokodillentranen spuiend gaan liggen rollen op de supermarktvloer om hun zinnetje door te drijven. Niks intellectuele uitdaging... alles is snel saai of vervelend en weinig hoogbegaafden hebben kennelijk door dat juist in het saaie en het voorspelbare een enorme uitdaging ligt. 

Discussiëren met hoogbegaafden op internet fora, komt altijd uit op het verongelijkte eigen gelijk, de vorm en nooit de inhoud. Convergentie versus divergentie ergo summa sum...