Ware verhalen en de verzekering dat het gelogen is.

Onlangs werd bekend dat Christopher Lee op een respectabele leeftijd overleed. Lee was vooral bekend om zijn rol als Dracula. Bram Stoker creëerde dit heerschap uit oude volksverhalen. Dracula de guerre de nom van woiwode Vlad III, leefde in de vijftiende eeuw op een bergtop diep in Transylvanië, kwam van oorsprong uit Walachije maar werd eenvoudigweg door Stoker in Transylvanië geparkeerd om daar een schrikbewind te voeren compleet met gespietste hoofden op zijn kasteelmuren. Geen lekkertje dus. Bloeddorstig was ie, maar of hij z'n dagen sleet in een doodskist en 's nachts vampier werd, dat is dus een verhaal dat nog steeds de rondte doet. Ik sprak Dracula laatst op een bloeddonorfestival voor de schoolkrant. Hij verzekerde mij dat de gespietste hoofden waarover men sprak, bloeiende geraniums waren in werkelijkheid. Dracula (werkelijke naam Rick van Smith) walgt van bloedworst, lijd aan somnabulisme en apnoe en wordt vaak in z'n tuintje gesignaleerd in een zwarte kapmantel die hij nog van zijn oude moedertje had geërfd. De goede man leed ontegenzeggelijk zichtbaar aan de beeldvorming die men over hem heeft. Ik kreeg prompt medelijden met hem, maar werd direct terechtgewezen: "Voel maar meelij met die Christopher Lee, hij dacht werkelijk Dracula te zijn en speelde niet dat hij bloed dronk, nee hij dronk bloed... liters van dat spul om in zijn rol te komen!" Jammer, weer een mythe doorgeprikt.

Fictieve romans beginnen vaak met "Er was eens..." maar een roman als Gullivers Reizen is weldegelijk een waarachtige beschrijving van een reis met onvoorziene gevolgen. De heer Lemuel Gulliver werd de toeloop van nieuwsgierigen bij zijn huis in Redcliff zo zat dat hij besloot een stuk land te kopen met een comfortabel huis in de buurt van Newark. Hij liet zijn reisverslag achter bij een zekere Swift, naaimachinefabrikant in Kensington die daar het beroemde boek Gullivers Reizen uit distilleerde. Swift vertelde me dat hij het manuscript driemaal zorgvuldig had doorgelezen en de stijl duidelijk en eenvoudig vond, maar ietwat breedsprakig. Swift, een eenvoudige boerenzoon die hoogbegaafd werd bevonden na tientallen tests door goeroes in de omgeving van Aleister Crowley en zijn kornuiten Bram Stoker en William Butler Yeats, zag zijn kans schoon en maakte er uiteindelijk een verhaal van dat door niemand werd geloofd maar gevreten door zijn publiek.

Ach, daarmee kunnen we alles in twijfel trekken. Het bestaan van het kabinet Rutte I & II, de participatiemaatschappij en de boeken die de PVV ideoloog Martin Bosma schrijft. Allemaal fictie. Ook Bosma lijd onder zijn beeldvorming vertelde hij me laatst in de beeldentuin van de Buitenplaats in Eelde. "Schrijf je een heldenroman, wordt die vertaald als een politiek statement dat de laatste dagen van Nederland inluidt." Er biggelden zowaar tranen uit z'n zwart omrande ogen. "Natuurlijk is Nederland in verval," snikte Bosma nog na, "maar dat gaat niet zozeer om de Bosscheplaat en de dreven van Giethoorn = ken jij Fanfare? Schitterende film toch? Met hoe heet ie alweer... Ja ja Rien Mussert als triangelist of is het triangelspeler? Onnavolgbaar dat portret!" Bosma werd zowaar weer blij. Met z'n mouw veegde hij z'n tranen uit en vervolgde..."Nee het zijn de Hollanders die worden bedreigt. Altijd weer die Hollanders!"

Een troost... schraal maar doeltreffend. Boeken als die van Bosma en Swift zullen altijd geschaard worden onder romannetjes met een slecht einde. Ze zijn ongeloofwaardig en de een blijft voor altijd literatuur en het andere verdwijnt in de grabbelbakken van de Slegte (die weer terugkomt, de Heere Zij Geprezen!).

Typetjes

Als zovelen zit ik vaak op LinkedIn te mijmeren en de dingen te aanschouwen die velen op gezette tijden uit hun op kolen gestookte peceetjes persen. Typetjes zijn het met wonderschone curriculums vitae, baantjes, connecties, en communities zoals groepen op een wonderlijke manier op z'n LinkedIniaans worden genoemd. Daar wordt over alles gediscussieerd. Sollicitatietrainingen, hersenspoelingen en ook over alledaagse dingen als religie en hoe je een speltbrood bakt tussen twee aangesloten strijkijzers. De NLPers hebben er de overhand, daar op dat LinkedIn, dan komen de sceptici die NLP wel lollig vinden maar het geloof in een gezond hoofd naar het land der fabelen verwijzen. Opvallend vaak zie je zo'n typetje zijn profiel doorspekken met universitaire opleidingen van een maand of drie, afgestudeerd natuurlijk en bezig te promoveren op de droogmaling van een zak aardappelen in het geniep. Een hele reeks functies volgt dan die allemaal te maken hebben met consulent, ad interim coach, hulpsheriff, onderzoeker aan de Universiteit van de Gulden Globe, ja er zijn zelfs lieden die tot ridder zijn geslagen in een vervalste orde van Maltezer Grottengidsen of erger een verstuikte voet als titel aannemen. Om maar te zwijgen van de stapelaars. Ze hebben niet alleen een hele universiteit in pacht, maar dragen titels als psychosoof, antropograficus, doctor in de arcenicologie en weten alles van flantjes (sic) het menselijk ontwerp, de holistische kosmos, universaliatis connototatis, hermeneutiek en social behavior in de Derde Dwarsstraat te Krommenie. En laat ik het niet hebben over de leerstoelen die deze lieden bekleden in de Derde Wereld. Laatst las ik dat een van die mormonologen zich onledig hield met het bestuderen van de lipstructuur ener vuilgebekte woestijnrat.

Alle gekheid op een stokje... van sommigen kan ik het bloed wel drinken. De Patrickjes van het oncologische carcinomen landschap... de humhumhummers, reizigers in ongein, compleet verdwaasde antropomorfe gezelschapszoekers. Het zijn ervaringsdeskundigen die 12 jaar studie naar neurobiologische afwijkingen zien als tijdverspilling. Immers zij hebben die wijsheid allang uit obscure boekjes gehaald, planten hele hoofdstukken over in eigen in elkaar gedraaide tralala uitgaves die als warme broodjes over den toonbank gaan, geven college waar ze kunnen, ja LinkedIn natuurlijk. Het platform voor dolgedraaide psychopaten met een antipilofarmica syndroom. Maar snappen er geen ene donder van dat al hun wijsheid afkomstig is uit juist die onderzoeken naar de hersenstructuur van primaten met een stoornis. Laat maar, zal iemand uit het publiek nu roepen. Gekken en dwazen die schrijven op deuren en glazen zul je altijd blijven houden. Jazeker, in het gesticht ermee, ver weg van het bewoonde land. Op een eiland in de Golf van Rabauwen en Braakzieken! Als ik dit soort lui tegen kom, zal ik niet nalaten om naar knieschijven te speuren om ze daarna als overbodige kartonnen dozen naar de ratsmodee te trappen! Ziek zijn die lui, ziek in hun hoofd en hart.